"Hallo ik ben Annemiek de Middelfee, vanwege je 12 en een half jarig vrijgezel bestaan mag je een wens doen. Maar, let op, ik ben maar de Middelfee dus maak het niet te dol want ik kan wel een beetje toveren maar beloven kan ik niks."
Fedor had van kinds af aan altijd al de wens gehad dat zijn vrienden, die hij niet had overigens, een suprise party voor hem zouden organiseren. Daarom zei hij zacht: "ik zou graag een keer een suprise-party willen hebben op mijn verjaardag." De Middelfee pakte een briefje waar op ze schreef: "! dro ni tmok kO", wreef drie keer over haar poes en weg was ze ! "En doe er een grote liefde bij" fluisterde hij.
De volgende dag was Fedor jarig. Anders dan anders was iedereen op het werk erg vriendelijk tegen hem. Zijn baas kwam zelfs even uit zijn kamer om hem te feliciteren. In de loop van de dag zag hij een paar keer collega"s op samenzweerderige wijze met elkaar staan te smoezen. Als hij dan in de buurt kwam zwegen ze plotseling en keken elkaar veelbetekenend aan. Vriendelijk knikte iedereen dan naar hem tijdens het voorbijgaan.
Tijdens de lunch kwam de lieftallige secretaresse Hannah hem een briefje brengen. Het was een bericht van Renske van de Postkamer, ER LIGT EEN PAKKET IN DE POSTKAMER VOOR JE, WIL JE DAT VOORDAT JE VERTREKT EVEN OPHALEN, HET LIGT IN HET ACHTERSTE SCHAP, DE DEUR STAAT OPEN, IK HAD HET JE WEL WILLEN BRENGEN MAAR IK BEN ZIEK NAAR HUIS WANT IK HEB DIARREE, xxx Renske.
Zoals altijd ruimde Fedor om tien voor halfzes zijn spullen op en vertrok. "Fijne verjaardag, prettige avond en vergeet niet nog even langs de postkamer te gaan" riep Hannah hem na. Her en der klonk een gesmoord gegiechel en iemand proestte het zelfs uit zo leek het. Bij de postkamer aangekomen zag hij de deur op een kier staan. Hij ging naar binnen en terwijl hij bij het achterste schap aan kwam hoorde hij hoe de deur dicht ging en daarna op slot werd gedaan. Er lag geen pakket. Fedor ging terug naar de deur maar die kon van binnenuit niet worden geopend. Een keer riep Fedor "HELP", toen ging hij op de grond zitten wachten.
Om 8 uur hoorde hij iemand de deur van het slot doen en zich daarna snel uit de voeten maken. Hij stond op, opende de deur, ging naar de fietsenstalling pakte zijn fiets en reed naar huis. Toen hij de sleutel in zijn voordeur deed onderdrukte hij met een rilling een groot gevoel van opgewonden verwachting. Hij opende de deur en daarna, met een forse zwaai, de woonkamerdeur. Die was leeg en donker, Fedor deed wat lichten aan maar de kamer bleef leeg. Ook de slaapkamer was leeg als hij altijd was. Tot zijn zeer grote verbazing was er helemaal nergens niks of niemand. Hij ging voor de wastafelspiegel staan en keek naar zijn verbaasd en verbouwereerd gelaat. "Wat een stomme kutfee!!!" riep hij tegen zijn spiegelbeeld. Hij voelde het bloed kloppen in de ader op zijn linker slaap. Boos liep hij daarna de woonkamer in en plofte op de bank: "Godvoordedomme !" maar wacht maar, dit keer zou hij niet alleen blijven op zijn verjaardag, hij ging zich misdragen in het buurtcafé.
Hij stond op en vertrok naar het café. Daar aangekomen zette hij zijn fiets weg en ging naar binnen. Terwijl hij het donkere gordijn van het halletje opzij schoof zag hij even niets in de donkere en stille ruimte achter het gordijn. Maar plotseling ging het licht aan en brak er een gejoel en gejuich los uit de kelen van al zijn collega's en vrienden (als hij die had gehad). "For He's a Jolly Good Fellow" zongen ze in koor. Totaal verrast keek hij in het rond. Zelfs de Middelfee was gekomen zag hij. "Let niet op mij, ik hoor hier helemaal niet thuis !" riep ze vuurrood van verlegenheid terwijl ze als een idioot over haar poes zat te wrijven.
En misschien wel tot zijn allergrootste verbazing hoorde Fedor zichzelf toen zeggen: "Ok, maar nu je hier toch bent, wil je wat drinken ?".
Nog roder werd Annemiek de Middelfee, maar het wrijven stopte en verlegen knikte ze ja.
