stevig heel stevig

Sommige  gebeurtenissen zijn verhalen zodra ze opgeschreven zijn.
Bij deze.
Ik ben met mijn moeder bij de dokter.
Na het bezoek sta ik bij de receptie om een nieuwe afspraak te maken.
Vanaf de wachtkamer naar de receptie is een brede gang.
Er komt een man aan die een blindengeleidestok langs de muur laat glijden om zijn weg te bepalen.
Hij mompelt aan een stuk door. Op het moment dat hij mij opvalt valt mij ook de stutpaal op die het dak boven de gang ondersteunt. Deze staat zo een twintig centimeter verwijderd van de muur waarlangs de man beweegt.
In eens moet ik aan mijn moeders blauwe oog denken wat ze ooit opliep door met beide armen recht voor zich op zoek te gaan naar het lichtknopje naast de openstaande slaapkamerdeur. De linker-arm aan de linker- kopse kant, de rechter aan de rechter. Ze voelde direct waar ze was toen haar hoofd de deur raakte.
'Ik was wel gelijk wakker', zei ze later.
Ik ben te laat om de man te waarschuwen. Hij stapt dan ook stevig door zeg!
Zijn stok en linker-arm passen gemakkelijk tussen de muur en de paal en hij komt met een prachtig geluid, het is niet anders, tot stilstand.
De man gebruikt vervolgens zijn rechterhand om de paal te betasten en zodoende zijn weg eromheen te bepalen. Als hij daarna zijn weg vervolgt mompelt hij: 'hard, zeer hard, stevige textuur, heel stevig !'.

Maar met mijn moeder was alles goed volgens de dokter.

Blogarchief