Gijkel

Laatst kwam ik langs een oude eik gefietst.
Ik had al een tijd geen goed gesprek meer gehad en daarom stopte ik, liep naar de boom en klopte driemaal op zijn stam.
'Ja is goed, komt in orde, zal gebeuren' klonk er direct een stem vanuit het binnenste.
Bijna alle bomen denken dat je iets wilt bezweren als je op hun stam klopt. Het zogenaamde afkloppen. Om van verder gezeur af te zijn geven ze allemaal dat antwoord, verder doen ze niks. Maar dit terzijde.
'Ah, u bent thuis, fijn, mag ik u wat vragen'?
'Ja hoor' sprak de eik weer, 'zolang het maar niet over vaginisme gaat want daar weet ik hoegenaamd niks van af'.
'Neen dit keer niet'  ging ik verder, 'neen ik wil iets weten over de menselijke natuur, namelijk het volgende: Hoe is het daarmee?'
'vaginisme en de menselijke natuur weet ik niks van', sprak de Eik weer. 'Verder nog iets?'
'Euh, neen, nou,..' Ik zweeg even verbluft. 'Nou, een prettige dag nog dan'.
Ik draaide me om, liep terug naar mijn fiets, stapte op en reed verder.
Goh, wat jammer, ik had er best veel meer van verwacht.
Maar wat had ik me kwetsbaar opgesteld!
Toch tevreden vervolgde ik mijn weg.