de serveerster lacht
met haar mond
alleen
haar ogen doen niet mee
ze zijn blauw
en koud
en met zijn twee
1109120500
ik krijg het maar niet uit mijn hoofd
de sirene die stopt
het gehuil
het gerommel
de paniek
de open deur
de agent
het licht op de straat
de overbuurman is dood
dat hoor je
en dan die rare egel
die snuffelend zijn gangetje
langs de huizen gaat
verdriet ik haat je
poeptegeltje
met het zout
van +/- 3
duizend dagen
veeg ik de blindheid uit mijn ogen
liefde en verdriet
het blijft een kwestie van gedogen
of niet
veeg ik de blindheid uit mijn ogen
liefde en verdriet
het blijft een kwestie van gedogen
of niet
hoop senioren joop
En zo geschiedde het dat Joop een strafschop nemen mocht. Joop was namelijk, nadat hij verward was geraakt in een kluwen van benen (waaronder die van hemzelf), dichtbij het doel van de tegenstander neergeploft . En omdat de scheidsrechter niet wist welk been bij welke Joop hoorde had hij op zijn fluit geblazen: 'PENALTIE!'
Het was oktober 1965, het weer was druilerig, iedereen op het veld heette Joop en had een bierbuik. Die bierbuiken maakte een ieder zo topzwaar dat er sowieso zo nu en dan iemand neerplofte, ook als er niets of iemand in de buurt was.
Op de, verder lege, tribune zaten mijn broer en ik. We genoten van onze Roze-Koek en het spektakelstuk van de voetballende-Jopen voor ons. Dit laatste deden we wel zo besmuikt mogelijk. En als we het toch zo nu en dan toch hadden moeten uitproesten maakten we het daarna gauw weer goed. We riepen dan een tijdje dingen als: 'mooie bal Joop!' of 'Joop: jammeurrr!' totdat de boze blikken in onze richting weer verdwenen waren.
En nu mocht Joop dus een strafschop nemen. We gingen er eens goed voor zitten en de Jopen gingen er eens goed voor staan. Een penaltie, geen kattepis in welke voetbalwedstrijd dan ook.
Nadat Joop de bal op de stip had gelegd en een enorme aanloop had genomen kwam hij daarna het strafschopgebied binnen gerend. Nu zou hij die vermaledijde weerbarstige kuthuppelbal eens en voor altijd met een keiharde rotschop in dat teringdoel gaan knallen. 'Wie is er hier nu eigenlijk al die tijd de baas geweest, die klotebal of ik' schreeuwde Joop terwijl hij op de bal afstormde.
Arme Joop, het antwoord was natuurlijk: geen van beide. De baas was en bleef die weerbarstige vette zompige Nederlandse polderklei waarin Joop de punt van zijn voetbalschoen begroef vlak voordat deze de bal bereikte.
Nogmaals, arme Joop, de bal verroerde zich niet en Joop's geschrei over de stille velden zal in geen versregel nog gevangen kunnen worden, voorgoed vervlogen als zij is.
Het was oktober 1965, het weer was druilerig, iedereen op het veld heette Joop en had een bierbuik. Die bierbuiken maakte een ieder zo topzwaar dat er sowieso zo nu en dan iemand neerplofte, ook als er niets of iemand in de buurt was.
Op de, verder lege, tribune zaten mijn broer en ik. We genoten van onze Roze-Koek en het spektakelstuk van de voetballende-Jopen voor ons. Dit laatste deden we wel zo besmuikt mogelijk. En als we het toch zo nu en dan toch hadden moeten uitproesten maakten we het daarna gauw weer goed. We riepen dan een tijdje dingen als: 'mooie bal Joop!' of 'Joop: jammeurrr!' totdat de boze blikken in onze richting weer verdwenen waren.
En nu mocht Joop dus een strafschop nemen. We gingen er eens goed voor zitten en de Jopen gingen er eens goed voor staan. Een penaltie, geen kattepis in welke voetbalwedstrijd dan ook.
Nadat Joop de bal op de stip had gelegd en een enorme aanloop had genomen kwam hij daarna het strafschopgebied binnen gerend. Nu zou hij die vermaledijde weerbarstige kuthuppelbal eens en voor altijd met een keiharde rotschop in dat teringdoel gaan knallen. 'Wie is er hier nu eigenlijk al die tijd de baas geweest, die klotebal of ik' schreeuwde Joop terwijl hij op de bal afstormde.
Arme Joop, het antwoord was natuurlijk: geen van beide. De baas was en bleef die weerbarstige vette zompige Nederlandse polderklei waarin Joop de punt van zijn voetbalschoen begroef vlak voordat deze de bal bereikte.
Nogmaals, arme Joop, de bal verroerde zich niet en Joop's geschrei over de stille velden zal in geen versregel nog gevangen kunnen worden, voorgoed vervlogen als zij is.
van Daele (Joop), juichend na het maken van het kostbare doelpunt.
De Rotterdammers wonnen de finale van de Wereldbeker met 1-0 van Estudiantes de la Plata.
Feyenoord was het eerste Nederlandse team dat de Wereldbeker won.
Klosure
Hierbij verklaar ik, uit naam van de sportiviteit, dat het doelpunt wat ik ooit scoorde op de velden van vv-Ultrajectum op onrechtmatige wijze tot stand is gekomen.
Graag wil ik nu de omstandigheden waarbinnen dit zich afspeelde schetsen.
Het oordeel is daarna aan u.
Laat ik beginnen met te verklaren dat de jeugd- voetbalwedstrijden in die jaren zich afspeelden zonder publiek. Staan er vandaag de dag hele drommen gescheiden ouders naar hun pupillen te krijsen, toen nog niet. Het gekrijs wat er klonk was of van een meeuw of van een zojuist geschopt spelertje op het veld.
Na afloop van de wedstrijd ging iedereen een Roze Koek kopen waar de hele week al aan werd gedacht. Men moest daarbij wel goed opletten niet een van de laatste uit de blikken trommel te krijgen want die waren vaak al erg droog.
En daardoor kwam het dan ook dat ik op de dag van mijn onsportieve daad tot aan de schemering in de kantine rondhing voordat ik een verse natte koek uit het net nieuw geopende blik kon kopen. Plus een flesje Coca Cola.
Toen ik alles op had en daarna naar mijn fiets liep zag ik op een van de inmiddels verlaten velden een leeg doel en, belangrijker, een vergeten bal.
Ik verklaar dat ik toen het veld ben op gegaan en de genoemde bal na een korte dribbel alsnog in het doel heb getrapt.
Welnu, dit doelpunt, gemaakt op 13 oktober 1965, 18:51 is dus ongeveer zes en een half uur na de reguliere speeltijd in het doel beland en derhalve niet geldig.
Annuleer mij.
Bedenk ook alstublieft , voor u uw hoofd gaat schudden over deze actie, dat ik nog nooit eerder een doelpunt gemaakt had. Dat kwam vooral doordat ik vrijwel altijd 'reserve' speler zat te wezen, maar ook omdat ik, als ik dan mee mocht doen, niemand mij wilde vertellen hoe dat moest.
Spelers van Napoli bedanken Klose die zelf zijn handsbal meldde.
Graag wil ik nu de omstandigheden waarbinnen dit zich afspeelde schetsen.
Het oordeel is daarna aan u.
Laat ik beginnen met te verklaren dat de jeugd- voetbalwedstrijden in die jaren zich afspeelden zonder publiek. Staan er vandaag de dag hele drommen gescheiden ouders naar hun pupillen te krijsen, toen nog niet. Het gekrijs wat er klonk was of van een meeuw of van een zojuist geschopt spelertje op het veld.
Na afloop van de wedstrijd ging iedereen een Roze Koek kopen waar de hele week al aan werd gedacht. Men moest daarbij wel goed opletten niet een van de laatste uit de blikken trommel te krijgen want die waren vaak al erg droog.
En daardoor kwam het dan ook dat ik op de dag van mijn onsportieve daad tot aan de schemering in de kantine rondhing voordat ik een verse natte koek uit het net nieuw geopende blik kon kopen. Plus een flesje Coca Cola.
Toen ik alles op had en daarna naar mijn fiets liep zag ik op een van de inmiddels verlaten velden een leeg doel en, belangrijker, een vergeten bal.
Ik verklaar dat ik toen het veld ben op gegaan en de genoemde bal na een korte dribbel alsnog in het doel heb getrapt.
Welnu, dit doelpunt, gemaakt op 13 oktober 1965, 18:51 is dus ongeveer zes en een half uur na de reguliere speeltijd in het doel beland en derhalve niet geldig.
Annuleer mij.
Bedenk ook alstublieft , voor u uw hoofd gaat schudden over deze actie, dat ik nog nooit eerder een doelpunt gemaakt had. Dat kwam vooral doordat ik vrijwel altijd 'reserve' speler zat te wezen, maar ook omdat ik, als ik dan mee mocht doen, niemand mij wilde vertellen hoe dat moest.
Spelers van Napoli bedanken Klose die zelf zijn handsbal meldde.
AMSTERDAM
VAN ONZE VERSLAGGEVER BART
JUNGMANN
Miroslav Klose, spits van Lazio
Roma, heeft de Italiaanse
voetballiefhebbers aan zich
verplicht met een sterk staaltje
sportiviteit. In het competitieduel
woensdagavond tegen Napoli
erkende de 34-jarige Duitser de bal
in het doel te hebben geslagen
nadat de scheidsrechter het
doelpunt al had toegekend.
K.P.
Het verhaal van Karin Pruikedief.
Dit verhaal is als volgt:
Op een dag besloot Karin haar vader te gaan vermoorden,
Maar ze deed het niet.
Jammer, want er had een verdomd goed verhaal in gezeten.
De naam alleen al.
Dit verhaal is als volgt:
Op een dag besloot Karin haar vader te gaan vermoorden,
Maar ze deed het niet.
Jammer, want er had een verdomd goed verhaal in gezeten.
De naam alleen al.
Rotterdam centraal
ik loop door Rotterdam
en laat een scheet
ik denk
ik loop door Rotterdam en laat een scheet
zo een dag dus
schrijven tussen twee haakjes
als ik mijn gedachte
niet meer horen of zien kan
laat ik haar los op papier
(
ik ben dus nìet door een wei aan het rennen
bloem voor bloem uitrukkend
en meer van de dingen die je doet
als je aan het einde van de zomer zo nodig
door een wei met bloemen rennen moet
)
en staat ze hier
schilderij van Paula Modersohn
schilderij van Paula Modersohn
opluchting
vanochtend zag ik mijn zonen
in de keuken staan
de dood overwonnen
lang zullen ze leven
mensje goed gedaan
Waarschijnlijk
op een dag als vandaag
die de weg naar het stemlokaal opentrekt
zie ik hem ineens lopen
en ik weet dat hij zou gaan stemmen
op die eigenwijze lul
van een Samsom
die de weg naar het stemlokaal opentrekt
zie ik hem ineens lopen
en ik weet dat hij zou gaan stemmen
op die eigenwijze lul
van een Samsom
politiek NL
Ik ben nog steeds een dwarrelende kiezer, maar inmiddels weet ik wel dat ik vind dat:
- er minder begrip moet komen voor de dader en meer
- iedereen zo hard moet rijden als hij
- de allerdomsten het meest
- er minder begrip moet komen voor de dader en meer
- iedereen zo hard moet rijden als hij
- de allerdomsten het meest
Leo Kottke
het klinkt dan wel romantisch
Zigeunerbloed
maar er zijn maar verdomd weinig mensen
die weten wat je er mee aan moet
en Leo dan
ja die kan er wat van
laat Leo maar tokkelen
Zigeunerbloed
maar er zijn maar verdomd weinig mensen
die weten wat je er mee aan moet
en Leo dan
ja die kan er wat van
laat Leo maar tokkelen
geen woord teveel hè
dacht je
zonde van die mooie schoenen
heb je nog gedag gezegd
in gedachten
alleen
ben je langs de deuren geslopen
heb je nog een kus gegeven
in gedachten
was er dan geen maan
een rimpeling
die je troosten kon
in gedachten
nou
lekker dan
wild als de wind
na iedere kentering
voel ik de lucht die mij bedoelt
en ik vraag me af hoe het komt dat
ondanks haar constante rotatie
en wending-snelheid
en wending-snelheid
zowel als mijn doodse stilheid
haar aanraking
iedere keer weer
zo totaal
anders voelt
iedere keer weer
zo totaal
anders voelt
nieuwbouw hippie
alles wat gedijt
is ooit begonnen
als kern van waarheid
maar wat zich langs wegen
van folderverkoop en lulkoek verspreidt
kan blijkbaar pas na afloop
de kern van zijn leugens kwijt
circle of midlife
een begin zonder einde
een einde zonder begin
met daar tussenin
woorden en regels
maar geen enkele zin
alleen op sgool
Vroeger had ik een vriendje dat vaak wilde dat je tussen de middag bij hem kwam eten (en spelen).
Je kon niet altijd nee zeggen maar als je ja had gezegd was er niemand thuis.
Geen moeder want die moest werken en geen vader want die was sowieso nooit thuis.
Op het aanrecht lag wel een briefje met waar alles was te vinden en hoe alles moest.
De klok tikte langzaam, de geluiden klonken vreemd en je was blij als je om 1-uur weer naar school kon.
Ik moest hier aan denken toen mijn zoon mij onderstaand bericht liet lezen (voordat hij zijn aardrijkskunde-toets wilde gaan voorbereiden).
Hallo allemaal!
Ik heb nog eens gekeken naar wat er nog moet gebeueren aan stof voor de meesterproef en heb gezien dat de stof die komt, prima zelfstandig te doen is. Komende AK les vervalt ivm mijn surveilleren bij het AK eindexamen en in die tijd kunnen jullie prima paragraaf 12 en 13 van hoofdstuk 2 doornemen. Dit betekent dat je idealiter een samenvatting maakt of een gesporek erover aangaat met een medeleerling en (samen) 6 opgaven maakt (2x3, waarvan minstens 2 Atlasopgaven). Atlassen vind je als het goed is op leerjaar 2.
Succes En...
Ik zie jullie CO's van Globalisering tegemoet!
vriendelijke groet,
Docent Aardrijkskunde
Schoolopleider
Kijkwater
de belangrijkste citaten van vrijdag 25 mei 2012
V&D 13:30
'... straks kom je het voor de helft van de prijs tegen ...'
Steenweg 13:47
'... een keer per maand belt ze van communicatie en dan moet ik heel aardig doen ... '
en als laatste HC even later
'... kijk leuk water ...'
bron: audiografisch geheugen, Japiooh, Utrecht
Beetje Pipo
hallo koeien
hallo bloemen
hallo allemaal
ik ben Pipo de Clown, dè clown
ik heb een heel aardige vrouw
ze heet Mamaloe
ze houdt erg van sex,
en ze is nooit moe
maar
dat geldt niet voor mij
ik houd ook best van sex
best wel, maar ja dat voorspel
dat afschminken vind ik zo'n gedoe
niks nukkig
er komen twee eenden aangevlogen
een vrouwtje en een mannetje
ze vliegen snel over de haven heen
tussen de masten van de boten door
ik denk: als dat maar goed gaat
maar die dieren kunnen goed vliegen
het mannetje gaat voor
het vrouwtje vliegt er achter aan
ze roept:
HIER RECHTS!
HIER RECHTS!
het mannetje zwenkt direct behendig in de aanbevolen richting terwijl hij terug roept:
OH JA, HIER IS
HET!
ze landen daarna op de sloot
en ze leven nog lang en gelukkig
Een tijdje voor zes
ik slaap slecht
en wakker zijn
ligt me ook niet echt
dat zit in de familie
verder zijn er op dit moment geen storingen
en wakker zijn
ligt me ook niet echt
dat zit in de familie
verder zijn er op dit moment geen storingen
beul ze
ze moeten ze
allemaal ophangen
en doodschieten
daarna
moeten ze ze
neerknallen en vergassen
en van een rots gooien
en te pletter laten slaan
en levend verzuipen
moeten ze ze ook
goed u hoort het al
let maar niet op ze
ze is nog steeds
een beetje van de kook
tafereel
op nog geen armlengte van elkaar
de 'dichter' Mohammed Bouyeri aan de ene
en de 'ridder' Anders Breivik
aan de andere zijde
moordenaars
beide
met precies daar tussenin
de spiegel van hun gemis
waarin je kan zien dat de een
de ander is
maar dit terzijde
de 'dichter' Mohammed Bouyeri aan de ene
en de 'ridder' Anders Breivik
aan de andere zijde
moordenaars
beide
met precies daar tussenin
de spiegel van hun gemis
waarin je kan zien dat de een
de ander is
maar dit terzijde
gummbah life
een midlife neger
op grote rollerskates
kruiste gisteren mijn pad
ik riep heel hard
NEEEEEEEEEH HÈ
en
dat was dat
op grote rollerskates
kruiste gisteren mijn pad
ik riep heel hard
NEEEEEEEEEH HÈ
en
dat was dat
paasdwaas
alsjeblieft groei ergens een baard
of iets heel raars op je neus
ja, sorry ik weet het, het is naar
maar heus
het moet
anders word ik door jou
straks voorgoed
hormonaal
onbewoonbaar verklaard
of iets heel raars op je neus
ja, sorry ik weet het, het is naar
maar heus
het moet
anders word ik door jou
straks voorgoed
hormonaal
onbewoonbaar verklaard
Carrière
ik ga straks toch wel zo iets totaal anders doen
ik ga straks toch wel iets totaal anders doen
ik ga straks toch wel iets anders doen
ik ga straks toch wel iets doen
ik ga straks toch iets doen
ik ga straks iets doen
ik ga iets doen
ik ga
doei
ik ga straks toch wel iets totaal anders doen
ik ga straks toch wel iets anders doen
ik ga straks toch wel iets doen
ik ga straks toch iets doen
ik ga straks iets doen
ik ga iets doen
ik ga
doei
potdicht
ik heb een woord voor het hoofd
en een woord voor de schouders
een voor de armen
en een voor de benen
voor de voeten
en zelfs een voor de tenen
maar jij bent lief
ho una parola per la testa,
e una parola per le spalle,
uno per le bracci,
uno per le gambe,
e uno per i piedi,
e per le dita,
ma sei,
dolce
en een woord voor de schouders
een voor de armen
en een voor de benen
voor de voeten
en zelfs een voor de tenen
maar jij bent lief
ho una parola per la testa,
e una parola per le spalle,
uno per le bracci,
uno per le gambe,
e uno per i piedi,
e per le dita,
ma sei,
dolce
Lammetje Lief
de een vindt
lammetjes lief
ieder voorjaar weer
de knikkende knietjes
de wankele pootjes
de volmaakt naïeve blik
wereld zonder schrik
om op te vreten
zonder meer
SHOWNIEUWS -literatuur-
Antoine, we gaan het hebben over je laatste boek, 'Op mijn gezicht gezeten', je thriller over een jonge man en een -veel oudere- vrouw die een erotische relatie onderhouden via Facebook.
Maar eerst dit: het gerucht gaat dat je eerder de titel 'Op mijn gezicht gescheten' wilde gaan gebruiken, klopt dat?
Maar eerst dit: het gerucht gaat dat je eerder de titel 'Op mijn gezicht gescheten' wilde gaan gebruiken, klopt dat?
Neen, ja, nou, leuk dat je dit direct vraagt. Ik had dit inderdaad in mijn timeline gezet, maar niemand vond het leuk, en mijn vrouw al helemaal niet. Ze dreigde zelfs met ontvrienden, en ja dan heb ik geen keus, want zij is de enige die me nog leuk vindt zo af en toe en bovendien ben ik financieel niet onafhankelijk.
Maar even voor alle duidelijkheid, ik heb nog geen uitgever gevonden die mijn idee voor dit verhaal leuk genoeg vindt om het in boekvorm te laten verschijnen. Daarom ga ik nu eerst enkele alinea's posten. Kijken of men het leuk vindt zeg maar. Mag ik er hier alvast een doen?
Natuurlijk, waarom niet, leuk!
'Nu moet jij zeggen: "help, ik stik!"', poste Anna, maar Arnold las het niet, druk als hij was met zich te concentreren op de eerste voorjaarsvlieg die op de foto van Liesbeth haar profiel was gaan zitten.
En, leuk of niet leuk, wat vind je?
lente zucht
door alwat het doorlaat
verplaatst het zich
tot in de klucht
waar het transponeert
tot leven
in een vogel-
vlucht
SHOWNIEUWS -poëzie-
Vandaag een kort interview met Joris van den Uytdewilligen, de existentieel- minimalistisch- nihilistisch dichter uit Almere-Buiten.
Joris, je laatste werk, 'de kern PUNT', vertel eens, wat zocht je, wat vond je en wat vind je er nu zelf van?
de kern
Euh, wat bedoel je daar precies mee?
punt
punt?
punt!
hoezo, 'punt' ?
PUNT!
ok ...,
nou bedankt.
Het werk wordt uitgebracht als rijstpapieren- pamflet reeks op de verschillende abris van Almere-Buiten.
SHOWNIEUWS -film-
Het cinematografisch collectief 'Zwartbeeld' heeft zijn eerste experimentele film uitgebracht op DvD, 'the NULL zone'.
Na experimenten met 3,4,5 tot aan wel 18D toe, heeft regisseur Lansee Koppenol besloten om tot de absolute kern van de cinematografische beleving terug te keren: de 0D film.
Via een speciale geen licht doorlatende bril, wordt de kijker verrast door een totaal beleving van geen beeld zonder geluid.
uit de film 'the NULL zone'
We vroegen om een reactie aan de enige koper tot nu toe, Wietske Idema uit Utrecht:
Ja, ik weet het niet hoor, aan de ene kant weet je niet wat je ziet,en aan de andere kant hoor je ook niets.Een heel aparte ervaring, wel moet je niet zoals ik deed, vergeten de bril op tijd weer af te zetten want anders weet je niet of de film al is afgelopen en bij beachvolleybal raak je daarna geen bal.
Wietske met haar 0D bril
De DvD en de bril zijn vervaardigd uit gerecycled plastic en voorlopig alleen verkrijgbaar
via: www.zwartbeeld.nl/DVD0D
SHOWNIEUWS -theater-
De reprise van de voorstelling 'AFGELAST' van theatergezelschap 'WE ZIJN ER NIET' gaat niet door vanwege onvoldoende belangstelling.
Regisseur Theodoor Piek vertelt ons hierover,
Na het debacle van mijn drie vorige produkties,( 'GESLOTEN', 'VERBODEN TOEGANG' en 'UITVERKOCHT'- redactie), ben ik ten einde raad, iets gaat er niet goed,
aandacht in de pers is er voldoende en de recensies zijn vaak goed maar we krijgen het publiek maar niet die drempel over,
verder liet hij ons weten dat hij zich gaat beraden op zijn toekomst.
Na het debacle van mijn drie vorige produkties,( 'GESLOTEN', 'VERBODEN TOEGANG' en 'UITVERKOCHT'- redactie), ben ik ten einde raad, iets gaat er niet goed,
aandacht in de pers is er voldoende en de recensies zijn vaak goed maar we krijgen het publiek maar niet die drempel over,
verder liet hij ons weten dat hij zich gaat beraden op zijn toekomst.
ikstik
ooit
eens
als ik jou tegenkom
dan pak ik je
en laat je
nooit meer los
dus mocht jij
ooit
eens
onlosmakelijk
worden vast gepakt
en je weet niet
door wie of wat
dan weet jij
vanaf nu
zijn wij dat
meisjes achter brillen zijn lief
zoals je daar staat
op de plaats rust
een standbeeld van geduld
op de koude lippen kust
Hamsteren
Even snel een tip voor mensen die erover denken om een meerjarige hamster aan te schaffen.
Let op het keurmerk!
Er worden momenteel jonge (minderjarige) hamsters aangeboden voor de prijs van een meerjarige.
Vooral met vorst ziet een leek het verschil nauwelijks. (zie foto's)
meerjarige hamster ('Danny' uit Almere) bij een buitentemp. van -10,3 gr Celcius
jonge hamster ('Wim' uit Boskoop) bij een buitentemp. van -11,5 gr Celcius
Even opletten geblazen dus.
Het is snel zat Marianne Timmer
Menigeen lacht om die oude tijden op de schaats, gereden in vervlogen tijden. Ach, en waarom ook niet? Maar toch, als we uitgelachen zijn, laten we daarna eens kijken naar zo'n tijd: de 10km van Kees Broekman op het, door hem gewonnen WK in Hamar van 1953 bijvoorbeeld, die is 17.13,00. 'Ha ha ha, wat een tijd' ? Nou, als we bedenken dat Kees daarvoor op de fiets helemaal naar het verre Hamar in Noorwegen is gereden met de broodmand voorop (Kees is bakker en dat brood moet nu eenmaal van de plank) dan is die tijd helemaal zo slecht nog niet. En de laatste ronde lijkt langzaam, die gaat in 48,5, maar wetende dat ie zijn laatste ongesneden-wit nog verkoopt in die ronde en er bij het omrekenen van guldens naar kronen flink wat tijd verloren gaat, dan kunnen we niet anders doen dan concluderen: een ongeëvenaarde prestatie, chapeau Kees!
Kijken we wat minder ver terug dan zien we dat, mogelijk door de toename van welvaart (en vrije tijd) vanaf de jaren '60 de gatenvullende tandarts, de olie-verversende automonteur, of de glazenwassende glazenwasser als Wk deelnemers weliswaar tot het verleden gaan behoren, maar dat betekent nog niet dat een 10km van Johann Olav Koss van 14.08,38 bijvoorbeeld (Sarajevo 1991) al gereden kan worden zonder aandacht aan zijn studie te blijven besteden. Zo schrijft Olav op dit WK tijdens de 1500 meter het laatste hoofdstuk van zijn scriptie: 'Effect, over communicatie en teambuilding' in 1.56,99 en rondt hij deze scriptie vervolgens af in 6.53,28 op de 5000mtr. Zijn verdediging op de 10km resulteert dan tenslotte in een cum-laude geslaagde promovendus. Doctor Johann Olav Koss, winnaar van het WK van 1991.
Kom daar nu nog eens om.
En al hoorde ik van collega Fransz van den Bedem het volgende (en ik citeer):
Marianne Timmer heeft tijdens haar 1500 meter in Nagano in 1998 een paar geweldige handschoenen voor me gebreid. Die draag ik nog steeds als ik bij koud weer de krant lees. Bij de 500 meter in Turijn had ze een bijpassende sjaal willen breien maar door de twee valse starts is ze daar toen niet aan toe gekomen.Dan ben ik geneigd hem te geloven want hij is geen leugenaar en zij kiest in de liefde, het is bekend, nogal eens wat ongelukkig. Maar dan nog vind ik een paar slecht passende wanten (het waren geen handschoenen maar wanten) in 1.57,58 al niet meer zo heel bijzonder.
En dan Mark Tuitert, slechts één sms'je in de laatse binnenbocht, waarmee hij het in twee regeltjes uitmaakt met zijn toenmalig vriendin. Kom op zeg, dat had allemaal toch veel sneller gekund Mark. Bovendien, beetje laf, weten dat je gaat winnen en het dan gauw uitmaken. En wat twittert ie dan vervolgens (tijdens het uitrijden nota bene):
Ik ben heel fit en sterk. Maar schaatsen en het bijhouden van E-media blijft een hele sport en ik heb bindingsangst. Dit is frustrerend. Er zit gewoon zoveel meer in me. Sorry. Please retweetWatje! De plaats en tijd noem ik niet eens meer.
Enfin, het is zoals het leven is, het voelt alsof het steeds meer wordt maar het wordt steeds minder.
Al hangt het er wel vanaf welke kant je op schaatst natuurlijk.
plas op de plaats
mijn voetstappen glijden
langs de plassen van de goot
waarin het schijnt dat
mijn gemis
niet de liefde voor mijn leven is
maar de liefde voor mijn dood
langs de plassen van de goot
waarin het schijnt dat
mijn gemis
niet de liefde voor mijn leven is
maar de liefde voor mijn dood
bittere pil
hoezeer u er ook
genoeg van heeft
of
hoe fanatiek u ook
naar uw absolute
einde streeft
denk er aan
zelfdoding
tis en blijft
niet
onbeleefd
bai bai bleker
als ik een pony had
of twee
dan reed ik een ondiep water met ze op
bij voorkeur
de Waddenzee
en verder nam ik niets of niemand
met me mee
dan was het dus alleen ik
en de Waddenzee
en die pony
of twee
maar ik heb
of twee
dan reed ik een ondiep water met ze op
bij voorkeur
de Waddenzee
en verder nam ik niets of niemand
met me mee
dan was het dus alleen ik
en de Waddenzee
en die pony
of twee
maar ik heb
geen eens een pony
laat staan een pony
of twee
laat staan een pony
of twee
bezink
aan de oever van het nooit meer
ligt een zee van verdriet
ligt een zee van verdriet
waar je wel op drijven kan
maar erin zwemmen
dat kun je niet
de 21e schakel
En het geschiedde dat in de donkere dagen voor Kerst
- die omdat Kerst nog niet bestond: 'de donkere kut -dagen voor die andere, minder donkere, kut-dagen' werden genoemd -
dat er een Engeltje verscheen in sterrenbeeld de Kettingpons.
- die omdat Kerst nog niet bestond: 'de donkere kut -dagen voor die andere, minder donkere, kut-dagen' werden genoemd -
dat er een Engeltje verscheen in sterrenbeeld de Kettingpons.
Dit Engeltje blies op een trompetje en
ontvouwde daarna een spandoek met de tekst: 'Beste mensen, gaat naar de kribbe van de familie van den Bedem want daar ligt een verassing'.
Het zou overdreven zijn om te beweren dat het daar bij de familie van den Bedem een
gekkenhuis werd, maar er ging toch best wel een aantal
mensen die kant op.
Daar in de kribbe zagen ze dan de kleine Franske die aan zijn geschiedenis lag te schrijven.
Meer gebeurde er niet die dag en dat vond de vader van Frans best. Want die vond het gauw welletjes.
Hai Kut
wind zal het verwaaien
tranen zullen het bewerken
waarop het groeien moet
tot
een gedachte goed
waarop je elkaar
opnieuw ontmoet
tranen zullen het bewerken
waarop het groeien moet
tot
een gedachte goed
waarop je elkaar
opnieuw ontmoet
bericht vanuit wenen
ineens was het dan zover
was ie voorgoed verdwenen
God hebbe zijn ziel
zijn kinderen zijn genen
waar maar raar
terwijl de vrouw zich
handen wrijvend afvraagt
of en hoe dan
zij haar gevoelens
verdrijven moet
is het haar man die
de godganse dag
met nu is het weer golf
zijn tijd verdoet
maar zelfs de symbolische jacht
is vandaag de dag
niet ontbloot meer van gevaar
want de handen die zij wrijft
zijn niet van haar golfende man
maar ook niet die van haar
berichtje aan een lege stoel
medelijden
doet niets af
aan jouw verdriet
en treuren
doet niets af
aan jouw lijden
daarom doe ik voor jou
alles behalve beiden
dank voor dank
mijn medelijden
buiten zinnen
is als elke gedachte
aan jou
een gevoel
waar alleen
niets mee valt te beginnen
maar waren wij
een twee
dan nog zou je wijselijk
voor al mijn meeleven bedanken
joh, zou je zeggen
ga jij eens ergens anders
lekker een potje
om je eigen vader lopen janken
lekker een potje
om je eigen vader lopen janken
liefde stuurt de angst
ik loop zo hard
als de fietsdames
die vlak voor mij
de brug op willen
mijn ego komt tot leven
en daardoor versnel ik even
pak de linker
want die heeft de leukste rug
stevig bij haar bagagedrager
en duw die daarna omhoog
tot op de brug
wat heb ik toch met billen
elke keer als ik ze pak
beginnen ze te gillen
viooltje
ik kan niet laten horen
hoeveel ik van jou hou
opschrijven lukt nog wel
kijk maar
IK HOU VAN JOU
maar het doen klinken
zodat jij het ziet
luister maar
dat lukt me niet
alles mist
vandaag voelt zelfs het gevoel
dat alles onbegrepen zal wegkwijnen
ja zelfs dat gevoel
voelt vandaag
alsof het ooit zal verdwijnen
Liefdes Web
hoe graag ik ook
buiten haar
aan iets anders
zou willen beginnen
het zal niet gaan lukken
want
ik kan niet weg
van haar
van binnen
ik ben en blijf de klos
en zij blijft daarom
haar garen spinnen
kanker op
het riet voor mijn raam
zwaait de zomer vaarwel
een strofe rest
als zin
afsterven is weer helemaal in
opportoenitie
Iedere keer als men vraagt aan mij:
wordt aan de verliefde
de goddelijke
of juist de dierlijke natuur
geopenbaard
dan antwoord ik meestal gelaten:
als je bedoelt met 'openbaring'
de ontsluiting van de drijfveren
binnen het zoekdomein
van de essentie
van de excistentie
van het individuele gemis,
dan zeg ik nog maar eens,
ach ja,
weet je wat het is,
het is wat mij betreft
vlees noch vis,
laten we over iets anders gaan praten.
Shit Whoop
Goedemorgen allen,
Zo dadelijk zal de Slow-Whoop in VB13 worden geactiveerd.
Dit betreft een test, er hoeft dus NIET te worden ontruimd.
Hopelijk heb ik zo voldoende geinformeerd!
Met vriendelijke groet,
Chantal Desmet
Security Hostess
*******************************************************************************
Lieve collega's beste mensen,
Namens het IMT wil ik jullie hierbij bedanken voor jullie inzet en medewerking tijdens de Slow-Whoop VB13 oefening van dit jaar.
Het IMT wil jullie en iedereen die heeft meegewerkt bedanken met een gebakje en koffie op locatie.
Echter, er zijn bij de Slow-whoop oefening wat dingen anders gelopen dan voorzien. Daarom aandacht voor het volgende:
Omdat de waterleiding in het pand en omgeving nog niet is hersteld gaan we dit niet op kantoor nuttigen maar ergens in de stad Utrecht.
Ook is de VB13 nog buiten werking en zijn de OB18 en mogelijk ook de OB19 (hier alleen rookschade) nog niet betreedbaar.
Daarom wil ik iedereen verzoeken om straks te verzamelen bij de schuifdeuren van uitgang VD7.
We verlaten het pand om precies 17:00 uur.
Om ervoor te zorgen dat we allemaal op tijd klaar staan bij de VD7 hebben we met de beveiliging het volgende afgesproken:
om 16:50 zal de Slow-Whoop in VB14 worden geactiveerd
U hoeft dan nog niets te doen maar voor diegenen die al weer stroom hebben:
sla op waarme u bezig bent en sluit uw computer vast af.
om 16:55 zal Slow-Whoop in VB14 weer worden geactiveerd
Dit keer echter zal er een Slow whoop van drie seconden klinken, gevolgd door een stiltepauze van maximaal een seconde, gevolgd door een Slow-Whoop van minimaal 3 max 5 seconden.
Hierop gaat u rustig maar dìrect naar de VD7.
De liften zijn nog buitenwerking dus neem waar nodig de trap.
om 16:59 zal de ultra korte Slow-Whoop in VB14 worden geactiveerd
Hierop zal de beveiliging de noodstroom voorziening tijdelijk afsluiten zodat de VD7 schuifdeuren met de hand bediend kunnen worden.
om 17:00 zal ik persoonlijk via de ANU5 een KEIHARDE STINKWHOOP laten
Hierop verlaat iedereen direct het pand.
Met vriendelijke groet,
Chantal Desmet
Security Hostess
flater
even een berichtje om te laten weten
dat mijn reïncarnatie nog even op zich laat wachten
weliswaar was mijn ziel dan eindelijk ontsnapt
en op weg naar een in hogere sferen dolend ego
maar werd ik daarop niet ingesloten
helaas
door een levensvorm van een hogere stand
maar wel door een luchtpomp
bij het oppompen van een fietsband
dus nu is het even wachten tot de eigenaar lek rijdt of zo
later !
l'ego pronk
een lieve collega is ziek
een andere
net zo lieve
is er ook al niet
waarschijnlijk ook ziek
juist op zo een dag
dat je ze nodig hebt
want,
op weg naar de receptie
om een pakje op te halen
wat nog niet binnen is
zie ik dat iemand een
tentoonstelling heeft ingericht
met zijn verzameld werk
aan LEGO
van alles staat er
treinen vrachtauto's
en nog meer treinen
en twee hijskranen
en overal mannetjes en huisjes
en er hangt ook nog eens
een briefje van de eigenaar bij,
of we nergens aan willen komen maar dat hij
wel graag aan je
over zijn levenswerk vertelt
ik hoop maar dat het storm loopt
maar vrees het ergste
nogmaals dwaalt mijn blik
over dit verdrietige landschap van een eenzame jeugd
en ik denk
dat ik me ook maar eens ziek meld
die is maf (Eline)
ik ben het alarm
van mijn brandende eigenliefde
en jij de straf
net nog kwam je langs gelopen
keek me lief aan en zei:
'je gulp staat open'
en het was natuurlijk nog waar ook
ik ben het alarm
van mijn brandende eigenliefde
en voortdurend ga ik af
zelfbevruchting
Uit zelfverzonnen wetenschappelijk onderzoek blijkt:
een mannelijke jogger verhoogt zijn tempo aanzienlijk tot zij weer uit zicht is.
E-Tegeltje
veel- twitteraars willen laten weten dat ze er mogen zijn
weinig- twitteraars vinden dat vanzelfsprekend
weinig- twitteraars vinden dat vanzelfsprekend
midlife-spiegel
links de jonge man
licht nog van het weinige
dat het leven van hem vraagt
rechts de oude man
gebukt onder de last
van de jaren die hij draagt
en in het midden de blanco man
die loslaat
wat hij niet verdragen kan
licht nog van het weinige
dat het leven van hem vraagt
rechts de oude man
gebukt onder de last
van de jaren die hij draagt
en in het midden de blanco man
die loslaat
wat hij niet verdragen kan
en uit ziet
naar wat hij nog niet vatten kan
De stappenteller
LUL die ik ben!
Ik wíst dat het een keer fout moest gaan, met die koopziekte van me.
Maar goed, hier sta ik dan, en ik kan geen kant meer op.
Zou er daarom iemand zo vriendelijk willen zijn om ....
neen, laat ik eerst even duidelijk maken wat er aan de hand is.
Nog geen uur geleden zeurde een stem in mij: ‘dit wordt weer niks jongen,
doe het niet, leg terug dat ding, ga naar huis, ga verder met dat leuke boek waarin je bent begonnen’ enz.
Maar toen was daar die sirene van een verkoopster die bemoedigend naar me knikte:
'het is zeker voor u zelf meneer, want u ziet er zo gezond, sterk èn sportief uit',
en die, terwijl ze mijn pakje aannam, even met haar vingertoppen de rug van mijn hand beroerde.
‘ja het is vrommezelf’ - mompelde ik daarop, terwijl ik mijn pinpas pakte.
Op het moment dat het bedrag van mijn aankoop op de pinautomaat verscheen,
bleef mijn vinger nog wel even boven de toetsen van het apparaat zweven.
‘Sinds mijn vriend hem heeft, nu ja het is misschien niet netjes van me om het tegen u te zeggen meneer’ begon het verkoopstertje weer te zingen, ‘maar sinds hij er een heeft, ben ik niet meer van hem af te sláan gewoon’, en daarbij werd ik, al zeg ik het zelf, zo vol van medeleven en lief door haar aangekeken dat ik onmiddellijk begon te pinnen.
Toen ik daarna buiten kwam streek er een verkwikkend vleugje blauwe lucht langs mijn verhitte voorhoofd en, zoals gewoonlijk, kon ik niet wachten om met mijn aankoop te gaan spelen.
Maar, wat denk je nu wat!
Deze fantastische nieuwe gadget laat dan wel zien hoeveel stappen je nog hebt te gaan op je levensweg, en wel tot op 1 stap nauwkeurig, heel leuk en heel knap allemaal en wat zijn die Chinezen toch slim, maar ik was pas een uurtje aan het rennen en tòch stonden er ineens nog maar 3, 'oeps ...' ojee, en nu nog maar 2, stappen op het display.
Natuurlijk had ik eerst even goed de gebruiksaanwijzing moeten lezen,
maar dat heb ik weer eens niet gedaan, en zekerheidshalve ga ik er nu maar van uit dat wat het ding beweert, dat dat klopt.
En daarom,
zou iemand me misschien willen komen halen !?
Ik sta op de hoek van de Laan Meerdervoort en het Westerpark (bij de skatebaan).
Wil je dan aub. ook eerst even voor me langs bij de Thuiszorgwinkel?
Daar heb ik namelijk een prachtige rood-metallic sport-rolstoel zien staan (de Xtreme):
met Gps, Umts/Wifi etc.
En die móet ik hebben.
Ik wíst dat het een keer fout moest gaan, met die koopziekte van me.
Maar goed, hier sta ik dan, en ik kan geen kant meer op.
Zou er daarom iemand zo vriendelijk willen zijn om ....
neen, laat ik eerst even duidelijk maken wat er aan de hand is.
Nog geen uur geleden zeurde een stem in mij: ‘dit wordt weer niks jongen,
doe het niet, leg terug dat ding, ga naar huis, ga verder met dat leuke boek waarin je bent begonnen’ enz.
Maar toen was daar die sirene van een verkoopster die bemoedigend naar me knikte:
'het is zeker voor u zelf meneer, want u ziet er zo gezond, sterk èn sportief uit',
en die, terwijl ze mijn pakje aannam, even met haar vingertoppen de rug van mijn hand beroerde.
‘ja het is vrommezelf’ - mompelde ik daarop, terwijl ik mijn pinpas pakte.
Op het moment dat het bedrag van mijn aankoop op de pinautomaat verscheen,
bleef mijn vinger nog wel even boven de toetsen van het apparaat zweven.
‘Sinds mijn vriend hem heeft, nu ja het is misschien niet netjes van me om het tegen u te zeggen meneer’ begon het verkoopstertje weer te zingen, ‘maar sinds hij er een heeft, ben ik niet meer van hem af te sláan gewoon’, en daarbij werd ik, al zeg ik het zelf, zo vol van medeleven en lief door haar aangekeken dat ik onmiddellijk begon te pinnen.
Toen ik daarna buiten kwam streek er een verkwikkend vleugje blauwe lucht langs mijn verhitte voorhoofd en, zoals gewoonlijk, kon ik niet wachten om met mijn aankoop te gaan spelen.
Maar, wat denk je nu wat!
Deze fantastische nieuwe gadget laat dan wel zien hoeveel stappen je nog hebt te gaan op je levensweg, en wel tot op 1 stap nauwkeurig, heel leuk en heel knap allemaal en wat zijn die Chinezen toch slim, maar ik was pas een uurtje aan het rennen en tòch stonden er ineens nog maar 3, 'oeps ...' ojee, en nu nog maar 2, stappen op het display.
Natuurlijk had ik eerst even goed de gebruiksaanwijzing moeten lezen,
maar dat heb ik weer eens niet gedaan, en zekerheidshalve ga ik er nu maar van uit dat wat het ding beweert, dat dat klopt.
En daarom,
zou iemand me misschien willen komen halen !?
Ik sta op de hoek van de Laan Meerdervoort en het Westerpark (bij de skatebaan).
Wil je dan aub. ook eerst even voor me langs bij de Thuiszorgwinkel?
Daar heb ik namelijk een prachtige rood-metallic sport-rolstoel zien staan (de Xtreme):
met Gps, Umts/Wifi etc.
En die móet ik hebben.
Daar word je toch niet goed van
Aan: IWANTYOUTO@BUY.COM/PPig
Beste Philomene,
Sorry dat ik even niets van me kon laten horen. Het was erg druk op het werk en jij antwoordde ook niet op mijn mailtjes en je mobiel doet het ook niet.
Ik denk dat het beter is als we elkaar maar niet meer zien.
Ik vond het de laatste tijd moeilijk leven in het besef dat ik met jou toch niet het leven kan hebben wat ik graag met je zou willen delen.
En ook al gaat het niet goed tussen Jessica en mij, ik wil het blijven proberen en mijn kinderen zijn natuurlijk ook belangrijk.
Ach ja, ‘courir ce’st mourir un peu’, het is niet anders.
Als je me hierover nog wilt spreken dan kan dat natuurlijk,
In ieder geval, veel liefs en het ga je goed,
DONALD
>
Aan: DONSultancy@mail.nl/Donald
Lieve Donald,
Ach, je hebt me wel laten schrikken hoor. Maar je hebt gelijk: het is beter zo.
Mijn mobiel deed het niet omdat hij was stuk gegaan tijdens het event van mijn werk laatst.
Hij is in de sneeuw gevallen en hopla, weg. Ik heb nu wel een nieuwe van IcT maar die moeten ze nog eerst voor me instellen.
En jou bellen doe ik niet meer sinds Jessica op nam.
Was trouwens wel erg leuk hoor, dat ski-event met de collega’s.
Goh wat gaan ze te keer die mannen, even zonder hun vrouw, hypotheek en kinderen in de sneeuw.
Ik heb voor het eerst geskied! en volgens Jorrie (collega IcT) heb ik talent!!
Hij zij dat ik moest sturen met mijn billen, maar ik verstond ‘met mijn ballen’.
Ik zei, ‘nou, doe dat dan maar voor, skiën met je ballen’ en toen..., ach laat ook maar, je had het moeten zien!
Gelachen met zijn allen!
Nou ik ga verder anders worden mijn klantjes boos.
Het allerbeste lieverd. Bedankt voor alles.
X(x)x, Phil.
Ps, is het niet partir ce’st courir un peu !?
Aan: IWANTYOUTO@BUY.COM/PPig
Lieve Phil,
Ik kan je mobiel niet te pakken krijgen (geef je nieuwe nummer even door!) dus vandaar deze mail naar je werk.
Ik denk wel dat het goed is als we elkaar nog voor een (laatste) keer zien. Zoals het nu afloopt vind ik erg onbevredigend en ook is er nog veel tussen Jessica en mij wat ik kwijt moet en dat doe ik liever niet over de mail.
Kun je me bellen op mijn mobiel privé (06-250057890) ?
Ik heb ons tafeltje alvast gereserveerd dus bel! (Jessica is met de kinderen dit weekend naar Castricum dus we hebben alle tijd. Nou ja we zien wel)
Liefs en dikke dikke knuffels,
DONALD
Ps, ach ja, ‘mourir ce’st un patir peu’, biensure!
Kusx3+U
Aan: DONSultancy@mail.nl/Donald
HA DONALD!,
Daar ben ik weer! Hoe gaat ie?, ik hoop goed.
Maar waarvoor ik je mail.
Er is hier vorige week ingebroken en alles was weg, zelfs de mail (server of zoiets).
De mail doet het nu weer maar we hebben nog wel van alles nodig. Doe jij nog steeds de sales zelf? Ik hoop het want ik heb gezegd dat ik wel een goedkoop adresje wist.
Zou je zsm. hierover contact op willen nemen met 'Jorrie Zaai- 06-25787890'
Het moet wel porno (oeps, grapje zeggen we hier altijd ipv. pronto) want we kunnen nu bijna niets doen met elkaar hier.
Groetje,
Aan: {SMTP error}
Lieve, liefste Phillepopje,
Voordat we verder gaan, ik MOET je spreken. Alsjeblieft, het gaat niet goed en ik wil knopen met je doorhakken. Ik eet de
hele volgende week bij ‘Joop’ en zal daar op je wachten net zolang tot je eindelijk komt.
Alsjeblieft kom!
Jessica is weer een week naar Castricum met haar zus en de kinderen zijn op kamp of zoiets.
Ik kan NIET meer
slapen en denken van verlangen,
zelf emalen gaat moeilijk, alsjeblieft, ik SMEEK je, :KOM!!! (pronto, porno, direttamente, naakt, whatever)
Aan: DONSultancy@mail.nl/Donald
Donald hoi,
Beetje, jammer dat je niet gereageerd hebt op mijn mail! Nou ja niks meer aan te doen.
Gaat het wel goed met je? Ik zag je laatst zitten voor Joops naast de Hema. Ik was aan het shoppen met die Jorrie van het skien, je weet wel, we hadden haast anders had ik wel even hallo gezegd. Maar schat, euh, sorry dat ik het zeg maar je wordt nu echt véel te zwaar hoor. Geen gezicht en het is niet gezond meer.
Ok, doe je een beetje voorzichtig? Als je zo door gaat ga ik me nog zorgen maken, grapjah.
Maar goed, to the point, we hebben inmiddels allemaal nieuwe computers etc. dus het hoeft niet meer.
Doeg en, oh ja ... vergeet ik het nog bijna,
ik zag Jessica vorige week in Castricum met die familie-reunie of zoiets van haar, wat ze zei.
Ik was daar in de vakantiebungalow van Jorrie's ouders waar we een weekje gebruik van mochten maken. Met sauna en bubbelbad, helemaal toppie x 2 man!
Ze herkende me, dus heb ik maar even een praatje gemaakt.
Ze zag er trouwens goed uit hoor, jouw Jessica!
Maar dat broertje van haar, dàt is een lekker ding zeg hee! - ik had toch begrepen van jou dat ze enig kind was? - nou ja, hoe dan ook, jeetjemesneetje: WAT EEN STUK!
Ik kan best wat hebben, maar daar word ik dus nou helemaal niet goed van.
doeidoei
P
Beste Philomene,
Sorry dat ik even niets van me kon laten horen. Het was erg druk op het werk en jij antwoordde ook niet op mijn mailtjes en je mobiel doet het ook niet.
Ik denk dat het beter is als we elkaar maar niet meer zien.
Ik vond het de laatste tijd moeilijk leven in het besef dat ik met jou toch niet het leven kan hebben wat ik graag met je zou willen delen.
En ook al gaat het niet goed tussen Jessica en mij, ik wil het blijven proberen en mijn kinderen zijn natuurlijk ook belangrijk.
Ach ja, ‘courir ce’st mourir un peu’, het is niet anders.
Als je me hierover nog wilt spreken dan kan dat natuurlijk,
In ieder geval, veel liefs en het ga je goed,
DONALD
>
Aan: DONSultancy@mail.nl/Donald
Lieve Donald,
Ach, je hebt me wel laten schrikken hoor. Maar je hebt gelijk: het is beter zo.
Mijn mobiel deed het niet omdat hij was stuk gegaan tijdens het event van mijn werk laatst.
Hij is in de sneeuw gevallen en hopla, weg. Ik heb nu wel een nieuwe van IcT maar die moeten ze nog eerst voor me instellen.
En jou bellen doe ik niet meer sinds Jessica op nam.
Was trouwens wel erg leuk hoor, dat ski-event met de collega’s.
Goh wat gaan ze te keer die mannen, even zonder hun vrouw, hypotheek en kinderen in de sneeuw.
Ik heb voor het eerst geskied! en volgens Jorrie (collega IcT) heb ik talent!!
Hij zij dat ik moest sturen met mijn billen, maar ik verstond ‘met mijn ballen’.
Ik zei, ‘nou, doe dat dan maar voor, skiën met je ballen’ en toen..., ach laat ook maar, je had het moeten zien!
Gelachen met zijn allen!
Nou ik ga verder anders worden mijn klantjes boos.
Het allerbeste lieverd. Bedankt voor alles.
X(x)x, Phil.
Ps, is het niet partir ce’st courir un peu !?
Aan: IWANTYOUTO@BUY.COM/PPig
Lieve Phil,
Ik kan je mobiel niet te pakken krijgen (geef je nieuwe nummer even door!) dus vandaar deze mail naar je werk.
Ik denk wel dat het goed is als we elkaar nog voor een (laatste) keer zien. Zoals het nu afloopt vind ik erg onbevredigend en ook is er nog veel tussen Jessica en mij wat ik kwijt moet en dat doe ik liever niet over de mail.
Kun je me bellen op mijn mobiel privé (06-250057890) ?
Ik heb ons tafeltje alvast gereserveerd dus bel! (Jessica is met de kinderen dit weekend naar Castricum dus we hebben alle tijd. Nou ja we zien wel)
Liefs en dikke dikke knuffels,
DONALD
Ps, ach ja, ‘mourir ce’st un patir peu’, biensure!
Kusx3+U
Aan: DONSultancy@mail.nl/Donald
HA DONALD!,
Daar ben ik weer! Hoe gaat ie?, ik hoop goed.
Maar waarvoor ik je mail.
Er is hier vorige week ingebroken en alles was weg, zelfs de mail (server of zoiets).
De mail doet het nu weer maar we hebben nog wel van alles nodig. Doe jij nog steeds de sales zelf? Ik hoop het want ik heb gezegd dat ik wel een goedkoop adresje wist.
Zou je zsm. hierover contact op willen nemen met 'Jorrie Zaai- 06-25787890'
Het moet wel porno (oeps, grapje zeggen we hier altijd ipv. pronto) want we kunnen nu bijna niets doen met elkaar hier.
Groetje,
Aan: {SMTP error}
Lieve, liefste Phillepopje,
Voordat we verder gaan, ik MOET je spreken. Alsjeblieft, het gaat niet goed en ik wil knopen met je doorhakken. Ik eet de
hele volgende week bij ‘Joop’ en zal daar op je wachten net zolang tot je eindelijk komt.
Alsjeblieft kom!
Jessica is weer een week naar Castricum met haar zus en de kinderen zijn op kamp of zoiets.
Ik kan NIET meer
slapen en denken van verlangen,
zelf emalen gaat moeilijk, alsjeblieft, ik SMEEK je, :KOM!!! (pronto, porno, direttamente, naakt, whatever)
Aan: DONSultancy@mail.nl/Donald
Donald hoi,
Beetje, jammer dat je niet gereageerd hebt op mijn mail! Nou ja niks meer aan te doen.
Gaat het wel goed met je? Ik zag je laatst zitten voor Joops naast de Hema. Ik was aan het shoppen met die Jorrie van het skien, je weet wel, we hadden haast anders had ik wel even hallo gezegd. Maar schat, euh, sorry dat ik het zeg maar je wordt nu echt véel te zwaar hoor. Geen gezicht en het is niet gezond meer.
Ok, doe je een beetje voorzichtig? Als je zo door gaat ga ik me nog zorgen maken, grapjah.
Maar goed, to the point, we hebben inmiddels allemaal nieuwe computers etc. dus het hoeft niet meer.
Doeg en, oh ja ... vergeet ik het nog bijna,
ik zag Jessica vorige week in Castricum met die familie-reunie of zoiets van haar, wat ze zei.
Ik was daar in de vakantiebungalow van Jorrie's ouders waar we een weekje gebruik van mochten maken. Met sauna en bubbelbad, helemaal toppie x 2 man!
Ze herkende me, dus heb ik maar even een praatje gemaakt.
Ze zag er trouwens goed uit hoor, jouw Jessica!
Maar dat broertje van haar, dàt is een lekker ding zeg hee! - ik had toch begrepen van jou dat ze enig kind was? - nou ja, hoe dan ook, jeetjemesneetje: WAT EEN STUK!
Ik kan best wat hebben, maar daar word ik dus nou helemaal niet goed van.
doeidoei
P
Love Boat
ik loop en stop en kijk
hoe jij streep voor streep
onder mij door glijdt
steeds verder
van mij vandaan
en ik zie dat
een deel van wat
hoe jij streep voor streep
onder mij door glijdt
steeds verder
van mij vandaan
en ik zie dat
een deel van wat
ooit ergens
zorgvuldig is ingezaaid
nu op je flanken ligt verwaaid
en dat een zwarte duif aan dek
driftig pikt in het op jou gespilde graan
ik buig en kijk nog maar eens
diep ontdaan
naar wat ooit
zo vruchtbaar geladen
kon ontstaan
nu op je flanken ligt verwaaid
en dat een zwarte duif aan dek
driftig pikt in het op jou gespilde graan
ik buig en kijk nog maar eens
diep ontdaan
naar wat ooit
zo vruchtbaar geladen
kon ontstaan
torn too
ik weet niet of ik nog wel een
toekomst zie
in het verzamelen van de moed
die nodig is
om van jou te blijven houden
zoals ik nu doe
want eerlijk gezegd
ben ik nu nogal erg
van jou nou moe
toekomst zie
in het verzamelen van de moed
die nodig is
om van jou te blijven houden
zoals ik nu doe
want eerlijk gezegd
ben ik nu nogal erg
van jou nou moe
capito
in woorden wil ik zijn
in deze bijvoorbeeld
of in deze
ook goed
zolang ik maar niet
in wat
met geen pen te beschrijven is
zijn moet
in deze bijvoorbeeld
of in deze
ook goed
zolang ik maar niet
in wat
met geen pen te beschrijven is
zijn moet
rendez vous
zie die bomen daar nu staan
vanaf het moment al
dat zij zijn ontsproten
lopen zij bij elkaar vandaan
maar iedere zomer daar
hoog in het licht
vlijen de kruinen zich tegen elkaar
en is het met hun afstand gedaan
sien die bome daar nou gaan
vanaf die oomblik dat hulle sy ontstaan
loop hulle by mekaar vandaan
maar elke somer daar
hoog in die lig
gee hulle kruinen
mekaar 'n zoen
en is dit met die afkeer van hulle gedoen
vanaf het moment al
dat zij zijn ontsproten
lopen zij bij elkaar vandaan
maar iedere zomer daar
hoog in het licht
vlijen de kruinen zich tegen elkaar
en is het met hun afstand gedaan
sien die bome daar nou gaan
vanaf die oomblik dat hulle sy ontstaan
loop hulle by mekaar vandaan
maar elke somer daar
hoog in die lig
gee hulle kruinen
mekaar 'n zoen
en is dit met die afkeer van hulle gedoen
lekker dramatisch doen
fietsend door stille vakantie-straten
mijn hoofd verpakt nog in de muziek
wuift er een zachtaardige wind
en begint een zon
zomaar
naar mij te schijnen
als ik niet zoveel liefhad hier
dan blies ik nu alle lichten groen
om daarna voorgoed
met huid en haar en jou
te kunnen verdwijnen
maar de muziek slaat dood
de zon verdwijnt
en al wat rest is een uitgestorven straat
midden in een leven
wat dreigt weg te kwijnen
voor rood
mijn hoofd verpakt nog in de muziek
wuift er een zachtaardige wind
en begint een zon
zomaar
naar mij te schijnen
als ik niet zoveel liefhad hier
dan blies ik nu alle lichten groen
om daarna voorgoed
met huid en haar en jou
te kunnen verdwijnen
maar de muziek slaat dood
de zon verdwijnt
en al wat rest is een uitgestorven straat
midden in een leven
wat dreigt weg te kwijnen
voor rood
Aboriginil (Anouk version ;-)
for quite a while
you trembled under my skin
sometimes in my chest
sometimes in the forearm
or a thigh
and I felt that
it was you
knocking me high
but now it's
quiet again
Panta Rhei
you trembled under my skin
sometimes in my chest
sometimes in the forearm
or a thigh
and I felt that
it was you
knocking me high
but now it's
quiet again
Panta Rhei
Aboriginil
jij trilde lang
onder mijn huid
soms in een kuit
dan weer in mijn onderarm
of in een dij
en ik voelde dat
jij het was die het daar
deed kloppen in mij
maar nu is het weer stil
Panta Rhei
onder mijn huid
soms in een kuit
dan weer in mijn onderarm
of in een dij
en ik voelde dat
jij het was die het daar
deed kloppen in mij
maar nu is het weer stil
Panta Rhei
hou my vas
elke keer as ek verlig zug
dat dit oor is
en dat ek van haar is verlos
dan kom hulle,
soos 'n dief in die nag,
in my drome van haar
en pakt hulle my terug
elke keer als ik opgelucht verzucht
dat het over is
en dat ik van haar ben verlost
dan komt zij
als een dief in de nacht
in mij dromen van haar
en pakt ze mij terug
dat dit oor is
en dat ek van haar is verlos
dan kom hulle,
soos 'n dief in die nag,
in my drome van haar
en pakt hulle my terug
elke keer als ik opgelucht verzucht
dat het over is
en dat ik van haar ben verlost
dan komt zij
als een dief in de nacht
in mij dromen van haar
en pakt ze mij terug
de sluis verhaalt
Het was een zomeravond en windstil. Ik voer als lichtmatroos op het ms-Breda. Zij was van Amsterdam op weg naar de sluizen van IJmuiden. Vanwege het mooie weer bevond het merendeel van de bemanning zich aan dek.
Ook de machinist was uit zijn machinekamer gekomen en zat onderuit gezakt op een bankje.
De kapitein, de loods en de matroos van de wacht, Jan Bol mijn vriend, voorbeeld, steun en toeverlaat tijdens mijn avonturen op de grote vaart, waren op de brug.
De kapitein en de loods waren oude zeevaart-schoolvrienden en dat moest worden gevierd, zo hoorde ik later van Jan. Het was 20 augustus 1978, een uur of 8 in de avond. Hing er iets in de lucht? Neen, op een grote rode ondergaande zon boven Amsterdam na, hing er niets in de lucht.
De ms-Breda was een niet erg mooi schip. Het had ook nog eens een relatief kleine motor die vaak stuk ging. Het is handig om te weten dat als een scheepsdiesel van een zeeschip in zijn achteruit wordt gezet, eerst de motor wordt stilgezet, daarna worden tandwielen omgezet en wordt de motor opnieuw gestart. Dit starten gebeurt door perslucht boven de zuigers te laten ontsnappen. Hierdoor komen zij weer op gang.
Deze ontsnappende lucht geeft bij het verlaten van de schoorsteen een prachtig geluid. Maar dit terzijde.
Af en toe, niet vaak, ging er iets mis met die omzetting. Dan begon de diesel van de ms-Breda, nadat hij opnieuw was gestart, nukkig weer vooruit te draaien. En dit, terwijl de telegraaf op de brug dan 'achteruit' aanwees. We waren zo goed als helemaal de sluis binnen gedreven toen het gesis van de ontsnappende lucht klonk. Er ging een trilling door het schip en we begonnen weer vaart te maken. Blijkbaar wilde de loods ons voor in de sluis hebben dachten wij, de mannen aan dek. De kapitein schonk nog eens bij, 'weet jij nog die keer dat ....', en begon weer een herinnering op te halen. Na enige tijd ging er weer een rilling door het achterschip. Het schroefwater werd met groter wordende kracht weggeslagen en het, vrijwel ongeladen, schip 'schoot' nu welhaast naar voren. De machinist schrok wakker, herinnerde zich iets en rende terug naar zijn machinekamer. De Breda bewoog zich nu vastberaden, op halve kracht vooruit, de sluis verder in.
Ik realiseerde me dat er iets onomkeerbaar's ging gebeuren.
De voorste, nog dichte, sluisdeur kwam snel dichterbij. Achter deze deur lag het water van de Noordzee. Dit zou zo dadelijk, nadat we de sluisdeur hadden doorboord, ongestoord, via het Noordzee-kanaal, naar Amsterdam gaan lopen dacht ik. Ik verheugde me op wat zou gaan komen. Naar voren kijkend zag ik de bemanning in grote haast de 'bak' -het verhoogde voorschip- af komen gerend en gestruikeld. Dat zag er veelbelovend uit. Ik keek vervolgens naar achteren, naar Amsterdam en zijn rode zon. De sluisdeur aan die kant werd met grote snelheid dichtgeschoven. Hoewel dit er ook spannend uitzag vond ik het jammer: het had me leuk geleken om met schip en al binnen een half uur terug te spoelen naar Amsterdam, of wie weet Utrecht of nog verder. Maar de dichte deur zou dát gaan voorkomen. De arme kapitein had inmiddels wel in de gaten dat er iets heel erg mis aan het gaan was. Hij wist echter niets van het technisch gebrek van zijn schip. 'In wat voor een duivelse stroomversnelling ben ik nu toch, zo vlak voor mijn pensioen, terecht gekomen?' moet hij hebben gedacht. Ten einde raad gooide hij de motor op volle kracht achteruit. Dacht hij.
De laatste herinneringen zijn aan het geluid van de op vol vermogen draaiende scheepsdiesel, de paniekerige stem van de kapitein door de portofoon: 'LEKKO ANKERS!, LEKKO ANKERS!' (let go the anchors) - alsof die ankers op de betonnen bodem van de sluis nog iets hadden kunnen uitrichten - en aan het gekreun en gesteun waarmee de ms-Breda zich tenslotte in de sluisdeur boorde.Daarna werd kapitein Wiersma op non-actief gesteld.
Jammer, want ik had nog wel even met hem willen doorvaren op die manier.
ontdekt
Toen ik vanochtend aan dek kwam
was het er leeg en verlaten,
de zeilen hingen lusteloos aan hun ra's,
de smeltende pek plakte aan mijn schoenen.
Aan de grote mast
zat een briefje gespietst.
Nadat ik dichterbij was gekomen las ik:
beste Japiooh,
wij zijn even gaan zwemmen met zijn allen,
het was pikheet, jij sliep nog en we weten inmiddels wel:
als Japiooh slaapt, laat hem dan maar,
en we zijn vergeten de loodsladder buiten te hangen.
Nou ja, niks meer aan te doen.
Een prettige reis nog verder en denk erom: het leven is een feest.
ps, let niet op stijl en zo, schrijven én zwemmen is niet mijn sterkste punt.
Het mes mag je houden als aandenken
Je kunt je voorstellen dat ik me daarna nog dagenlang afvroeg van wie dat mes toch geweest zou kunnen zijn.
Ik bedoel, aan wíe moest ik dan in hemelsnaam denken als ik een appeltje wilde gaan schillen met dit mes.
'Het leven is een feest', jaja ..., makkelijker gezegd dan gedaan.
horizon
ooit zal het weer
zo stil worden hier
dat geen mens
het kan horen
een aarde groen als gras
een wereld herboren
zo stil worden hier
dat geen mens
het kan horen
een aarde groen als gras
een wereld herboren
la première Angélique
Nou laat ik dan maar wat gaan schrijven.
Over het dagenlang staren naar een meisje op een campinglandje twee plekken verderop. En dat ik haar plotseling tegenkom bij het binnengaan van de toiletruimte. Ik heb een emmer in elke hand en er is een rare hoge opstap. En hoe ik vervolgens uitglij maar toch nog nèt overeind kan blijven door met mijn voorhoofd te steunen op de emmer in mijn rechterhand. ‘Ca va?’ vraagt het meisje aan mijn achterhoofd, ‘Qui, je vas bien’ antwoord ik in de emmer.
Maar, dan moet ik eerst vertellen hoe ik eerder een jaar verliefd ben op een meisje in de 4e klas, vervolgens een week een soort van verkering heb met haar, maar ook een beetje met haar tweeling-zus.
Het is allemaal nogal ingewikkeld.
Gelukkig hebben mijn liefdes nog weinig lijfelijk's anders zou het het een rommeltje zijn geworden nadat ze me na de vakantie, eensgezind afwijzen.
Ik ga er vervolgens nog een jaar achter aan lopen voordat ik ze uit het zicht verlies.
Maar waarom wil ik dit eigenlijk vertellen ?
Wel, het camping-meisje heeft op haar beurt veel weg van die tweelingzus-meisjes, want zo gaat dat, de een wordt de ander, de centrale boodschap, de kern van de zaak,'le cœur de l'histoire'.
En de genoemde tweelingzusjes lijken weer wat op ‘Angélique’ (Michèle Mercier) van de gelijknamige TV-serie begin jaren 70.
En zíj, Michèle Mercier dus, is mijn eerste grote liefde in mijn net begonnen pubertijd. De eerste van de keten.
Helaas heeft deze 'Angélique' al wat met ene 'Joffrey de Peyrac', een rijke graaf van Toulouse dus wordt het niks met mij, maar ze is de eerste en ze blijft hangen.
En nu nog even waar ik eigenlijk heen wil, ik vraag me namelijk af,
als ik nu in plaats van ‘Qui, je vas bien’ het volgende in mijn emmer had voorgedragen:
meisje,
elke liefde
in mijn leven
is het gevolg
van een afwijzing
uit een vorig
maar allemaal
hangen ze
voortdurend
om mijn nek
dus daarom buig ik nu zo diep
en daarom doe ik nu zo gek
maar dan natuurlijk in het frans:
chérie,
tout amour
dans ma vie
est dû un rejet
d'un précédent
mais tous continue accroché
autour de mon cou
et donc je m'incline profondément
et donc je fais fou
misschien was ik nu dan heel gelukkig met deze 'troisième Angélique'.
Maar het is niet anders, het is en het was, 'je vas bien'.
Over het dagenlang staren naar een meisje op een campinglandje twee plekken verderop. En dat ik haar plotseling tegenkom bij het binnengaan van de toiletruimte. Ik heb een emmer in elke hand en er is een rare hoge opstap. En hoe ik vervolgens uitglij maar toch nog nèt overeind kan blijven door met mijn voorhoofd te steunen op de emmer in mijn rechterhand. ‘Ca va?’ vraagt het meisje aan mijn achterhoofd, ‘Qui, je vas bien’ antwoord ik in de emmer.
Maar, dan moet ik eerst vertellen hoe ik eerder een jaar verliefd ben op een meisje in de 4e klas, vervolgens een week een soort van verkering heb met haar, maar ook een beetje met haar tweeling-zus.
Het is allemaal nogal ingewikkeld.
Gelukkig hebben mijn liefdes nog weinig lijfelijk's anders zou het het een rommeltje zijn geworden nadat ze me na de vakantie, eensgezind afwijzen.
Ik ga er vervolgens nog een jaar achter aan lopen voordat ik ze uit het zicht verlies.
Maar waarom wil ik dit eigenlijk vertellen ?
Wel, het camping-meisje heeft op haar beurt veel weg van die tweelingzus-meisjes, want zo gaat dat, de een wordt de ander, de centrale boodschap, de kern van de zaak,'le cœur de l'histoire'.
En de genoemde tweelingzusjes lijken weer wat op ‘Angélique’ (Michèle Mercier) van de gelijknamige TV-serie begin jaren 70.
En zíj, Michèle Mercier dus, is mijn eerste grote liefde in mijn net begonnen pubertijd. De eerste van de keten.
Helaas heeft deze 'Angélique' al wat met ene 'Joffrey de Peyrac', een rijke graaf van Toulouse dus wordt het niks met mij, maar ze is de eerste en ze blijft hangen.
En nu nog even waar ik eigenlijk heen wil, ik vraag me namelijk af,
als ik nu in plaats van ‘Qui, je vas bien’ het volgende in mijn emmer had voorgedragen:
meisje,
elke liefde
in mijn leven
is het gevolg
van een afwijzing
uit een vorig
maar allemaal
hangen ze
voortdurend
om mijn nek
dus daarom buig ik nu zo diep
en daarom doe ik nu zo gek
maar dan natuurlijk in het frans:
chérie,
tout amour
dans ma vie
est dû un rejet
d'un précédent
mais tous continue accroché
autour de mon cou
et donc je m'incline profondément
et donc je fais fou
misschien was ik nu dan heel gelukkig met deze 'troisième Angélique'.
Maar het is niet anders, het is en het was, 'je vas bien'.
nu een bakkersknecht zijn
met een volle rieten mand
door een dorp gaan
in het vroege licht van de zon
slechts de schoonste dingen zien
en overal
de geur van je verse brood
en van haar
straks
mischien
door een dorp gaan
in het vroege licht van de zon
slechts de schoonste dingen zien
en overal
de geur van je verse brood
en van haar
straks
mischien
theater van de loop
vanochtend vroeg heb ik
dat onrustig naargeestig hoofd
een kus gegeven
en ben daarop
het huis uit geslopen
al gauw huilde ik daar
alweer
dat het goed was
ik zag
een vader die zijn zoontje verbood
zichzelf te verdrinken
en moeders met wagens
vol met kroost
en last but not least
de Peter Pan man
die met zijn nare geesten
was gaan lopen
tot troost
dat onrustig naargeestig hoofd
een kus gegeven
en ben daarop
het huis uit geslopen
al gauw huilde ik daar
alweer
dat het goed was
ik zag
een vader die zijn zoontje verbood
zichzelf te verdrinken
en moeders met wagens
vol met kroost
en last but not least
de Peter Pan man
die met zijn nare geesten
was gaan lopen
tot troost
waarheidsliefde
hij was eigenlijk
haar tweede keus
maar omdat ze zelf
de tweede keus bleef
van haar eerste keus
werd hij haar eerste keus
maar niet heus
lui era in realtà
la seconda scelta
ma perché,
lei era la seconda scelta,
la sua prima scelta
è diventato in
la prima soluzion
ma in realtà non
haar tweede keus
maar omdat ze zelf
de tweede keus bleef
van haar eerste keus
werd hij haar eerste keus
maar niet heus
lui era in realtà
la seconda scelta
ma perché,
lei era la seconda scelta,
la sua prima scelta
è diventato in
la prima soluzion
ma in realtà non
burgerisme
het wezen
van de burgelijkheid
is haar onuitgesproken
cynisme
das wesen der Bourgeoisie,
ist seinem unausgesprochene
Zynismus
l'essenza del borghese,
è il suo cinismo non dette
die wese
van die Burgelijke
is haar onuitgesproke
sinisme
van de burgelijkheid
is haar onuitgesproken
cynisme
das wesen der Bourgeoisie,
ist seinem unausgesprochene
Zynismus
l'essenza del borghese,
è il suo cinismo non dette
die wese
van die Burgelijke
is haar onuitgesproke
sinisme
scheikundig gebed
beste lieve heer,
ik zou graag
een beest willen zijn
bijvoorbeeld
een poes
met grote verbaasde groene ogen
of een uitgerekende kiekendief
net uitgevlogen
of een konijn wat ligt te slapen in zijn holletje
het maakt me niet uit,
alles is me even lief
maar weet u,
als het echt niet kan
maakt u mij dan maar
een millimolletje
minder depressief
ik zou graag
een beest willen zijn
bijvoorbeeld
een poes
met grote verbaasde groene ogen
of een uitgerekende kiekendief
net uitgevlogen
of een konijn wat ligt te slapen in zijn holletje
het maakt me niet uit,
alles is me even lief
maar weet u,
als het echt niet kan
maakt u mij dan maar
een millimolletje
minder depressief
doe niet niet niets
Wanneer kwam je eigenlijk op het idee om géen boek te gaan schrijven?
Nou, dat zal zijn geweest kort nadat ik 51 was geworden. Ik had een afspraak gemaakt met een collega om iedere ochtend voor het werk niet te gaan zwemmen. Op de route naar ons werk ligt namelijk een prachtig zwembad dus dat kwam heel mooi uit.
Deze niet-zwem-afspraak beviel zo goed dat ik besloot veel zaken op deze manier te gaan aanpakken.
Heeft het ook met je leeftijd te maken denk je?
Ja absoluut, daar wind ik geen doekjes om, na mijn vijftigste ging ik me realiseren wat ik heb bereikt en wat niet. En vooral dat laatste begon me meer en meer dwars te zitten.
Kostte het niet veel moeite om een uitgever voor je plannen te interesseren?
Ja, nou ja, ze keken in het begin wel raar op. Ze waren net aan het idee gewend dat íedereen een boek uitbrengt na zijn vijftigste dus mijn idee om géén boek te schrijven en dit ook nog eens nìet te laten uitgeven werd erg vreemd gevonden. Maar, nadat ik niet kwam opdagen bij afspraken begonnen ze enthousiast te worden. Al gauw ontving ik geen enkele reactie meer en daar maakte ik uit op dat mijn idee was aangeslagen.
De toekomst, wat gaat die ons nog van je laten zien?
Oh van alles, zo zal ik zeker nìet mijn motorrijbewijs gaan halen; geen cabrio kopen; geen facelift of jongere vrouw nemen (laat staan een toupet); geen films gaan maken en zo voort en zo voort. Teveel om op te noemen.
Zo, dat is een hele lijst. Denk je dat het je allemaal gaat lukken voor je het tijdelijke voor het eeuwige zal moeten verwisselen?
Oh ja, daar heb ik geen enkele twijfel over. Ten eerste houd ik nu zoveel tijd over dat het alleen al daarom geen enkel probleem zal zijn.
En, last but not least, dat is ook weer zo iets dat ik absoluut van plan ben om niet te gaan doen nu het nog kan ...
En dat is?
Doodgaan.
Nou, dat zal zijn geweest kort nadat ik 51 was geworden. Ik had een afspraak gemaakt met een collega om iedere ochtend voor het werk niet te gaan zwemmen. Op de route naar ons werk ligt namelijk een prachtig zwembad dus dat kwam heel mooi uit.
Deze niet-zwem-afspraak beviel zo goed dat ik besloot veel zaken op deze manier te gaan aanpakken.
Heeft het ook met je leeftijd te maken denk je?
Ja absoluut, daar wind ik geen doekjes om, na mijn vijftigste ging ik me realiseren wat ik heb bereikt en wat niet. En vooral dat laatste begon me meer en meer dwars te zitten.
Kostte het niet veel moeite om een uitgever voor je plannen te interesseren?
Ja, nou ja, ze keken in het begin wel raar op. Ze waren net aan het idee gewend dat íedereen een boek uitbrengt na zijn vijftigste dus mijn idee om géén boek te schrijven en dit ook nog eens nìet te laten uitgeven werd erg vreemd gevonden. Maar, nadat ik niet kwam opdagen bij afspraken begonnen ze enthousiast te worden. Al gauw ontving ik geen enkele reactie meer en daar maakte ik uit op dat mijn idee was aangeslagen.
De toekomst, wat gaat die ons nog van je laten zien?
Oh van alles, zo zal ik zeker nìet mijn motorrijbewijs gaan halen; geen cabrio kopen; geen facelift of jongere vrouw nemen (laat staan een toupet); geen films gaan maken en zo voort en zo voort. Teveel om op te noemen.
Zo, dat is een hele lijst. Denk je dat het je allemaal gaat lukken voor je het tijdelijke voor het eeuwige zal moeten verwisselen?
Oh ja, daar heb ik geen enkele twijfel over. Ten eerste houd ik nu zoveel tijd over dat het alleen al daarom geen enkel probleem zal zijn.
En, last but not least, dat is ook weer zo iets dat ik absoluut van plan ben om niet te gaan doen nu het nog kan ...
En dat is?
Doodgaan.
de eerste kut is klote
in een bioscoop
waar John Travolta laat zien hoe alles moet
zit vier rijen schuin achter mij
mijn ontiegelijk groot liefdesverdriet
dat ook van Travolta
maar vooral van haar
nieuwe grote liefde geniet
alles wat ik daarna ooit nog mocht ontvangen aan liefde
overviel mij als een gunst
want goeie genade
dat leerde ik daar wel van die twee
verliezen is een kunst
waar John Travolta laat zien hoe alles moet
zit vier rijen schuin achter mij
mijn ontiegelijk groot liefdesverdriet
dat ook van Travolta
maar vooral van haar
nieuwe grote liefde geniet
alles wat ik daarna ooit nog mocht ontvangen aan liefde
overviel mij als een gunst
want goeie genade
dat leerde ik daar wel van die twee
verliezen is een kunst
juffrouw Pouw
troost
als ik huilen moet
lacht
zoals alleen zij dat doet
bij mij
en natuurlijk
dienen we rekening te houden
met het leeftijdsverschil,
maar daar komen we wel uit
want als ik de deling maak
van de goede
en de slechte jaren
ontstaat er een mooi positief getal
en,
zoals ik van haar leerde
de rest maakt dan niet uit
als ik huilen moet
lacht
zoals alleen zij dat doet
bij mij
en natuurlijk
dienen we rekening te houden
met het leeftijdsverschil,
maar daar komen we wel uit
want als ik de deling maak
van de goede
en de slechte jaren
ontstaat er een mooi positief getal
en,
zoals ik van haar leerde
de rest maakt dan niet uit
onbegrip
lachen lachen
en nog eens
lachen
en
bepreken
waarom we zo hebben moeten
lachen
en nooit zal het zo zijn
en nooit zullen we kunnen bedenken waarom
de werkelijkheid is zo
ontzettend ontzettend
stom
en nog eens
lachen
en
bepreken
waarom we zo hebben moeten
lachen
en nooit zal het zo zijn
en nooit zullen we kunnen bedenken waarom
de werkelijkheid is zo
ontzettend ontzettend
stom
de weg naar Eigenheid
aan de ene kant
de verdorvenheid
van de zelfverklaarde
goddelijkheid
aan de andere kant
de knekelbrij
van de veilig gewaande
burgerlijkheid
en dan aan het einde het bord
waarop u kunt zien
als wie u tot zover bent gekomen
en oh ja,
wat u nog weten moet,
de weg loopt vervolgens
hartstikke dood
dus wat rest is
haar te dromen
de verdorvenheid
van de zelfverklaarde
goddelijkheid
aan de andere kant
de knekelbrij
van de veilig gewaande
burgerlijkheid
en dan aan het einde het bord
waarop u kunt zien
als wie u tot zover bent gekomen
en oh ja,
wat u nog weten moet,
de weg loopt vervolgens
hartstikke dood
dus wat rest is
haar te dromen
dat
wat jij was
dat is
een flits van licht
op zachtaardige grond
van oneindige duisternis
quello che era
e ciò che è stato,
un lampo di luce
da infinito tenebre,
su un terreno delicato
dat is
een flits van licht
op zachtaardige grond
van oneindige duisternis
quello che era
e ciò che è stato,
un lampo di luce
da infinito tenebre,
su un terreno delicato
Loproep
Laten we met zoiets moois als de 'tanga' meer doen deze zomer.
Ik bedoel: 'krijg de tanga' ipv. 'krijg de klere'.
Klinkt toch veel beter? Zeker met dit weer.
Maar ook 'wat doe jij?, oh, ik? ik dans de tanga' geeft ieder gesprek net dat beetje extra wat het vaak zo nodig heeft.
Dus, krijg de tanga dans de tanga, maak een proefrit in de nieuw Fiat Tanga desnoods, alles beter dan hem deze zomer weer maar zo een beetje boven de rand van je spijkerbroek uit te laten komen waardoor ik soms zoveel later en op heel ander werk verschijn dan oorspronkelijk mijn bedoeling was.
Bedankt!
Ik bedoel: 'krijg de tanga' ipv. 'krijg de klere'.
Klinkt toch veel beter? Zeker met dit weer.
Maar ook 'wat doe jij?, oh, ik? ik dans de tanga' geeft ieder gesprek net dat beetje extra wat het vaak zo nodig heeft.
Dus, krijg de tanga dans de tanga, maak een proefrit in de nieuw Fiat Tanga desnoods, alles beter dan hem deze zomer weer maar zo een beetje boven de rand van je spijkerbroek uit te laten komen waardoor ik soms zoveel later en op heel ander werk verschijn dan oorspronkelijk mijn bedoeling was.
Bedankt!
Pestimist
Hallo gevoel!
Heb je nog wat te melden,
of kom je hier alleen maar
een beetje de boel lopen te verzieken?
Heb je nog wat te melden,
of kom je hier alleen maar
een beetje de boel lopen te verzieken?
8x6
de oprijlaan werd overwoekerd door onkruid
haar voordeur stond op een kier
binnen hoorde je bijna helemaal niets
eenmaal boven ging het licht uit
zij bleef sprakeloos tot ik vroeg
dacht je dat ik nooit sloeg
alles ging dit keer heel vlug
haar jurk had een open rug
haar voordeur stond op een kier
binnen hoorde je bijna helemaal niets
eenmaal boven ging het licht uit
zij bleef sprakeloos tot ik vroeg
dacht je dat ik nooit sloeg
alles ging dit keer heel vlug
haar jurk had een open rug
Wie ben jij
tot op hoogte bevlogen
door de pieken en dalen
van mijn deugd
wordt ik in cirkels bewogen
naar het middelpunt
van mijn jeugd
waar vervolgens
alles wat er was
en alles wat er is
op zijn plaats rust
als jij
maar denk erom alleen jij
dus jij niet
en jij ook niet
en jij al helemáal niet
maar jij
mij kust
soffiato mediante i picchi e le valli della mia forza,
io vado in tondo verso mia infanzia.
dove tutto e tutti cade nel silenzio,
quando, non te o te o tu,
ma tu, sì,
mi baci.
door de pieken en dalen
van mijn deugd
wordt ik in cirkels bewogen
naar het middelpunt
van mijn jeugd
waar vervolgens
alles wat er was
en alles wat er is
op zijn plaats rust
als jij
maar denk erom alleen jij
dus jij niet
en jij ook niet
en jij al helemáal niet
maar jij
mij kust
soffiato mediante i picchi e le valli della mia forza,
io vado in tondo verso mia infanzia.
dove tutto e tutti cade nel silenzio,
quando, non te o te o tu,
ma tu, sì,
mi baci.
Adder
ach, hoe groen en schoon
schijnt het te zijn
daar
waar
je alles wat
er aan je ontbreekt
zult gaan ontmoeten
zeker als je bedenkt dat,
alles wat je bindt aan hier
slechts de wortel is
in de grond
onder je voeten
schijnt het te zijn
daar
waar
je alles wat
er aan je ontbreekt
zult gaan ontmoeten
zeker als je bedenkt dat,
alles wat je bindt aan hier
slechts de wortel is
in de grond
onder je voeten
Mal In Conia
de pijn
van het later worden
van wat je
nu had willen zijn
Il dolore del più tardi,
quello che si voleva,
in passato.
van het later worden
van wat je
nu had willen zijn
Il dolore del più tardi,
quello che si voleva,
in passato.
De kikker op het witte paard
Mijn moeder zei vroeger vaak:
'Jij dikzak, brult het luidst
van mijn Koninkrijk'
En mogelijk is het daarom
dat ik voortdurend kwaak
in zeven sloten tegelijk
Mia madre diceva spesso:
Di tutti le rane ruggiscono,
si ruggisce più frequentemente.
Pertanto è che,
io ruggito in sette serrature
simultaneamente.
'Jij dikzak, brult het luidst
van mijn Koninkrijk'
En mogelijk is het daarom
dat ik voortdurend kwaak
in zeven sloten tegelijk
Mia madre diceva spesso:
Di tutti le rane ruggiscono,
si ruggisce più frequentemente.
Pertanto è che,
io ruggito in sette serrature
simultaneamente.
Abonneren op:
Posts (Atom)