Toen ik vanochtend aan dek kwam
was het er leeg en verlaten,
de zeilen hingen lusteloos aan hun ra's,
de smeltende pek plakte aan mijn schoenen.
Aan de grote mast
zat een briefje gespietst.
Nadat ik dichterbij was gekomen las ik:
beste Japiooh,
wij zijn even gaan zwemmen met zijn allen,
het was pikheet, jij sliep nog en we weten inmiddels wel:
als Japiooh slaapt, laat hem dan maar,
en we zijn vergeten de loodsladder buiten te hangen.
Nou ja, niks meer aan te doen.
Een prettige reis nog verder en denk erom: het leven is een feest.
ps, let niet op stijl en zo, schrijven én zwemmen is niet mijn sterkste punt.
Het mes mag je houden als aandenken
Je kunt je voorstellen dat ik me daarna nog dagenlang afvroeg van wie dat mes toch geweest zou kunnen zijn.
Ik bedoel, aan wíe moest ik dan in hemelsnaam denken als ik een appeltje wilde gaan schillen met dit mes.
'Het leven is een feest', jaja ..., makkelijker gezegd dan gedaan.
