lekker dramatisch doen

fietsend door stille vakantie-straten
mijn hoofd verpakt nog in de muziek
wuift er een zachtaardige wind
en begint een zon
zomaar
naar mij te schijnen

als ik niet zoveel liefhad hier
dan blies ik nu alle lichten groen
om daarna voorgoed
met huid en haar en jou
te kunnen verdwijnen

maar de muziek slaat dood
de zon verdwijnt
en al wat rest is een uitgestorven straat
midden in een leven
wat dreigt weg te kwijnen
voor rood

Blogarchief