AANBIEDING:
Wie overgaat tot aanschaf van zijn Winterdepressie bij de HEMA ontvangt nu een enorme trap onder zijn reet gratis! *
* zolang de voorraad strekt
Onderzocht
Ui zelfverzonnen onderzoek blijkt dat Cliniclowns alleen effect sorteren bij kinderen die in het ziekenhuis worden opgenomen wegens zogenaamd 'comazuipen'.
Een random populatie 'Comazuipers' werd in het ziekenhuis verdeeld in twee groepen:
van groep B- was dit 0,1 %
note:
Onderzoek bij kinderen die niet als 'comazuiper' zijn gehospitaliseerd is moelijk omdat het vrijwel niet mogelijk is de medewerking van ouders/kinderen hiervoor te krijgen.
Een random populatie 'Comazuipers' werd in het ziekenhuis verdeeld in twee groepen:
groep A:
werd NIET bezocht door een Cliniclown met voorstelling
groep B:
werd WEL bezocht
van groep A- verviel 7,3 % in recidivevan groep B- was dit 0,1 %
note:
Onderzoek bij kinderen die niet als 'comazuiper' zijn gehospitaliseerd is moelijk omdat het vrijwel niet mogelijk is de medewerking van ouders/kinderen hiervoor te krijgen.
bron: Zelfverzonnen-Onderzoeksburo-Japiooh
Op visite bij cOma
ik krijg het maar niet uit mijn hoofd
het lichaam wat gaat staan
het richten van het hoofd
het gehuil naar de maan
de overmoed
de overdaad
de duizeling
de val
het schokken
van het lichaam
de kou
Niek ik hou van jou
kleinbier 2
ik fiets van mijn werk vandaan
heb vannacht maar drie uur kunnen slapen
en ben daarom vroeg naar huis aan het gaan
de stemming zit er dus goed in
naar een man met een hond
die op zijn beurt aan een drol staat te ruiken
roep ik
dat is een mooie drol,
dat zie je zo, daar hoef je heus geen hond voor te wezen!
klaar
heb vannacht maar drie uur kunnen slapen
en ben daarom vroeg naar huis aan het gaan
de stemming zit er dus goed in
naar een man met een hond
die op zijn beurt aan een drol staat te ruiken
roep ik
dat is een mooie drol,
dat zie je zo, daar hoef je heus geen hond voor te wezen!
klaar
Rise Rice Rise
het meisje kijkt omhoog
naar de stem die klinkt
alles wordt beter
en ze danst en ze zingt
maar een beetje
hoe verdragen we de macht
die haar zingen omringt
die wat leven wil
als pijn verdringt
Edit Bons, Telor III
http://www.edithbons.nl/
naar de stem die klinkt
alles wordt beter
en ze danst en ze zingt
maar een beetje
hoe verdragen we de macht
die haar zingen omringt
die wat leven wil
als pijn verdringt
Edit Bons, Telor III
http://www.edithbons.nl/
kleinbier
de serveerster lacht
met haar mond
alleen
haar ogen doen niet mee
ze zijn blauw
en koud
en met zijn twee
met haar mond
alleen
haar ogen doen niet mee
ze zijn blauw
en koud
en met zijn twee
1109120500
ik krijg het maar niet uit mijn hoofd
de sirene die stopt
het gehuil
het gerommel
de paniek
de open deur
de agent
het licht op de straat
de overbuurman is dood
dat hoor je
en dan die rare egel
die snuffelend zijn gangetje
langs de huizen gaat
verdriet ik haat je
poeptegeltje
met het zout
van +/- 3
duizend dagen
veeg ik de blindheid uit mijn ogen
liefde en verdriet
het blijft een kwestie van gedogen
of niet
veeg ik de blindheid uit mijn ogen
liefde en verdriet
het blijft een kwestie van gedogen
of niet
hoop senioren joop
En zo geschiedde het dat Joop een strafschop nemen mocht. Joop was namelijk, nadat hij verward was geraakt in een kluwen van benen (waaronder die van hemzelf), dichtbij het doel van de tegenstander neergeploft . En omdat de scheidsrechter niet wist welk been bij welke Joop hoorde had hij op zijn fluit geblazen: 'PENALTIE!'
Het was oktober 1965, het weer was druilerig, iedereen op het veld heette Joop en had een bierbuik. Die bierbuiken maakte een ieder zo topzwaar dat er sowieso zo nu en dan iemand neerplofte, ook als er niets of iemand in de buurt was.
Op de, verder lege, tribune zaten mijn broer en ik. We genoten van onze Roze-Koek en het spektakelstuk van de voetballende-Jopen voor ons. Dit laatste deden we wel zo besmuikt mogelijk. En als we het toch zo nu en dan toch hadden moeten uitproesten maakten we het daarna gauw weer goed. We riepen dan een tijdje dingen als: 'mooie bal Joop!' of 'Joop: jammeurrr!' totdat de boze blikken in onze richting weer verdwenen waren.
En nu mocht Joop dus een strafschop nemen. We gingen er eens goed voor zitten en de Jopen gingen er eens goed voor staan. Een penaltie, geen kattepis in welke voetbalwedstrijd dan ook.
Nadat Joop de bal op de stip had gelegd en een enorme aanloop had genomen kwam hij daarna het strafschopgebied binnen gerend. Nu zou hij die vermaledijde weerbarstige kuthuppelbal eens en voor altijd met een keiharde rotschop in dat teringdoel gaan knallen. 'Wie is er hier nu eigenlijk al die tijd de baas geweest, die klotebal of ik' schreeuwde Joop terwijl hij op de bal afstormde.
Arme Joop, het antwoord was natuurlijk: geen van beide. De baas was en bleef die weerbarstige vette zompige Nederlandse polderklei waarin Joop de punt van zijn voetbalschoen begroef vlak voordat deze de bal bereikte.
Nogmaals, arme Joop, de bal verroerde zich niet en Joop's geschrei over de stille velden zal in geen versregel nog gevangen kunnen worden, voorgoed vervlogen als zij is.
Het was oktober 1965, het weer was druilerig, iedereen op het veld heette Joop en had een bierbuik. Die bierbuiken maakte een ieder zo topzwaar dat er sowieso zo nu en dan iemand neerplofte, ook als er niets of iemand in de buurt was.
Op de, verder lege, tribune zaten mijn broer en ik. We genoten van onze Roze-Koek en het spektakelstuk van de voetballende-Jopen voor ons. Dit laatste deden we wel zo besmuikt mogelijk. En als we het toch zo nu en dan toch hadden moeten uitproesten maakten we het daarna gauw weer goed. We riepen dan een tijdje dingen als: 'mooie bal Joop!' of 'Joop: jammeurrr!' totdat de boze blikken in onze richting weer verdwenen waren.
En nu mocht Joop dus een strafschop nemen. We gingen er eens goed voor zitten en de Jopen gingen er eens goed voor staan. Een penaltie, geen kattepis in welke voetbalwedstrijd dan ook.
Nadat Joop de bal op de stip had gelegd en een enorme aanloop had genomen kwam hij daarna het strafschopgebied binnen gerend. Nu zou hij die vermaledijde weerbarstige kuthuppelbal eens en voor altijd met een keiharde rotschop in dat teringdoel gaan knallen. 'Wie is er hier nu eigenlijk al die tijd de baas geweest, die klotebal of ik' schreeuwde Joop terwijl hij op de bal afstormde.
Arme Joop, het antwoord was natuurlijk: geen van beide. De baas was en bleef die weerbarstige vette zompige Nederlandse polderklei waarin Joop de punt van zijn voetbalschoen begroef vlak voordat deze de bal bereikte.
Nogmaals, arme Joop, de bal verroerde zich niet en Joop's geschrei over de stille velden zal in geen versregel nog gevangen kunnen worden, voorgoed vervlogen als zij is.
van Daele (Joop), juichend na het maken van het kostbare doelpunt.
De Rotterdammers wonnen de finale van de Wereldbeker met 1-0 van Estudiantes de la Plata.
Feyenoord was het eerste Nederlandse team dat de Wereldbeker won.
Abonneren op:
Posts (Atom)