Japiooh

living on the edge

de weg van
de minste weerstand
heeft geen doel
geen richting
kiest gedwongen
de zachtste kant

daarom kiezen we liever zonder omweg
van wieg tot graf
één levenspad, één weg, één kanaal
want denken we allemaal
des te gemakkelijker komen we er dan vanaf

maar zodoende leven we kort
en met de meeste weerstand

is dat niet straf ?

wedden

ok, het is idioot
maar alles wat leeft
is leven na de dood

effe

of je nu een Farao bent geweest
Koning met een grote kop
een warrige scheidsrechter
met een vroege slok op

de woede van de verliezers
over zich afroepend
van alle elf

je moet weten
dat niets iets uitmaakt
want alles wordt
uiteindelijk vergeten

en de eerste die je vergeet
ben je zelf

Teentje Hermans

als eentje

nou geen ennetje had

rijmde het op plaidje

waar ik zo graag

met jou

onder zat

maar eentje

heeft wel

een ennetje

en daarom is

eentje

onder een plaidje

ongerijmd alleen

wist je dat

kheus

wie direct
voor zichzelf kiest
kiest voor even
wie indirect
voor zichzelf kiest
kiest voor het leven

Lijk Me please

sommige vrienden zeggen
dat je afstand nemen moet
anderen dat je niet te lichtvaardig over
abortus mag denken
laat staan doen
nu, dat laatste ben ik niet van plan
op mijn leeftijd notabene

van mijn vrienden moet ik
het ook al niet hebben

maf

misschien een beetje straf

maar stel nou

dat ons onbewuste

zelf ook weer

een onbewuste heeft

als ware het

een oneindig lange trein

van droste-cacao-bus-effecten

op weg naar het eindstation

van ons zijn

en dat we de verzameling

van die oneindige hoeveelheid
onbewustheid
God noemen

dan zijn we van dat gezeik

ook weer af

strop voor strop

als je keel dicht zit
en alles voelt
van top tot teen
gedreven in het nauw
en je loert al om je heen
naar een geschikt stukje touw

stop dan even
en luister naar dit lied
want als je dat doet
OK <<< link
dan doe je het niet

troost

je haar
raar achterover
onzeker
vallend
je nek je oorlel
alles biedt soelaas
zolang het maar
aangeraakt kan worden

zwaartemacht

we bekijken ons zelf
als de rivier
die aan ons voorbij stroomt
door de zwaartekracht
daar begint het
denken we
en dat we dan iets weten
van die rivier
en dus van ons zelf
maar die bestaat alleen
door ons vergeten

hoe gaat het, maak je nog wel eens een flauwe woordspeling?

het gaat goed met Nederland
want
door de vergrijzing
dus
loopt alles
op rollatortjes

Eigenliefde Eerst

eigenliefde
op de eerste plaats
naastenliefde
op de tweede

dat is gevoel met rede

daardoor is ware liefde
ten eerste weggelegd
voor mijn liefste
eeuwige tweede

heminisme

ik wou
dat ik mijzelf
had kunnen krijgen

uitgelaten
van mij zelf verlost
mijzelf
weer inlijven

Bonoboos

zoiets als opnieuw beginnen
kan alleen in een wereld
waar het binnenste buiten is
en het buitenste binnen
die omgekeerd is
als ware het de ware
die je ooit vergeten bent
waarlijk te beminnen

Het loopt gesmeerd

Op weg naar Groningen, met Rob, Rob, ik en mijn obsessief liefdesverdriet.
Lust For Life genoeg, al hadden we geen idee wat we er mee moesten.
Misschien konden ze er in Appingedam wat mee.
Maar neen, waren ze daar een jaar eerder nog leuk, stil zwijgzaam, stoer afstandelijk, onafhankelijk en de vriendin van de tweelingbroer van Rob, Peter, een heel mooie Groningse, nu werd de hele straat bewoond door heroïne-verslaafden.
Dat hadden ze snel gedaan.
Peter, en zeker zijn heel mooie Groningse, waren niet aan de crack overigens, maar het drukte toch enigszins de stemming.
We zagen het Nederlands elftal het WK verliezen van Argentinië.
Meer viel er niet te beleven.
De op visite zijnde vrienden van Peter konden we geen geld lenen want dat hadden we nodig voor de terugreis.
De door ons opgelapte Fiat gaf halverwege definitief de geest.
Maar gelukkig reden de treinen en bussen toen nog op de goeie ouwe tijd.

met gekromde klauwen

neer op het vinkentouw

van het gemis

maar gelukkig is ie daar

de Notaris

die desondanks

zijn drankprobleem
brilletje en buik

toch precies weet
voor wie
wat is geweest
nu is

de zestiende

leg ik mijn moeder
op haar linkerzij
ze is rustig zo

even later overlijdt ze

ik zit achter mijn laptop
en klik mijn ogen uit

vlijbaan

donder toch op met je gedichten

ik maak er zelf wel een

zoals

vanaf de heuvels

de rivieren lopen

als water naar de zee

zo gaat het met deze woorden

die naar ik slechts kan hopen

door mij verloren

in jou worden herboren

tot een gedicht voor twee