Het loopt gesmeerd

Op weg naar Groningen, met Rob, Rob, ik en mijn obsessief liefdesverdriet.
Lust For Life genoeg, al hadden we geen idee wat we er mee moesten.
Misschien konden ze er in Appingedam wat mee.
Maar neen, waren ze daar een jaar eerder nog leuk, stil zwijgzaam, stoer afstandelijk, onafhankelijk en de vriendin van de tweelingbroer van Rob, Peter, een heel mooie Groningse, nu werd de hele straat bewoond door heroïne-verslaafden.
Dat hadden ze snel gedaan.
Peter, en zeker zijn  heel mooie Groningse, waren niet aan de crack overigens, maar het drukte toch enigszins de stemming.
We zagen het Nederlands elftal het WK verliezen van Argentinië.
Meer viel er niet te beleven.
De op visite zijnde vrienden van Peter konden we geen geld lenen want dat hadden we nodig voor de terugreis.
De door ons opgelapte Fiat gaf halverwege definitief de geest.
Maar gelukkig reden de treinen en bussen toen nog op de goeie ouwe tijd.



overdrijven

kan het zijn
dat de overgebleven stilte 
uit jouw verdwenen leven
het mijne is binnen gedreven

dat deze nu aan mij is gelinkt

en zou het kunnen
dat het daardoor is
dat alles nu zo eenzaam klinkt





Blogarchief