'Hmm, kort lontjeeeuuh' mompelde de
Kreeft.
'Zei je iets?', vroeg de stier
'Neen,tenminste ik geloof het niet, ik
kan het me niet zo gauw herinneren in ieder geval', zei de Kreeft. Hij
schuifelde wat naar achter.
'Weet jij toevallig wat Barcelona dit
weekend heeft gedaan?' Vroeg de Stier weer. De Kreeft had geen idee. 'Ik denk wel dat ze op tijd naar bed is gegaan. Ja dat moet wel want haar
lichten waren uit, eerst waren ze wel aan natuurlijk maar niet zo erg lang.' De Kreeft hoopte maar dat dit was wat
de Stier wilde horen. Deze stopte met herkauwen. 'Ach Barcelona, de
liefde van mijn leven zuchtte hij, maar ja, geen doorzettingsvermogen hè, geen panache, geen brio, geen self-esteem van enigerlij waarde, keine Ausdauer, die der den die kleine Barcelona!' 'Nou ja, maar ze ging toch maar mooi vroeg slapen, dat vind ik best knap, mij lukt het vaak niet. Niet als ik het van plan ben tenminste. Anders val ik altijd wel zo in slaap.'
Stier en Kreeft babbelden nog enige tijd verder. Aan de einder verdween een schip. Daar gebeurde wel van alles. Zo sloeg een Spaanse bootsman met een Engelse sleutel de derde stuurman, ook van Spaanse komaf tot bloedens toe op zijn kop omdat deze hem Puta de Mama had genoemd.
Maar ja. Dat was daar, en wij waren hier, tot nu toe dan.
Want nu gaan we slapen.
Welterusten Barcelona, licht uit.
Maar ja. Dat was daar, en wij waren hier, tot nu toe dan.
Want nu gaan we slapen.
Welterusten Barcelona, licht uit.
