das Alter

Ooit wees David Bowie mijn generatie de weg van kind naar volwassenheid.
Wij waren de zogenoemde 'Lost Generation'. Drugs, werkeloosheid en uitkeringen schreeuwden voortdurend om aandacht. Aandacht die we van onze, niet helemaal fris uit WO-II gekomen opvoeders, hadden moeten missen. Met 'Heroes' werden we door de pas aangelegde neurotische netwerken gesleurd en voelden we hoe het voelt om volwassen te worden.
Christiane F. - Heroes ( David Bowie Music ) Wir Kinder vom Bahnhof Zoo
Of, hoe je van de dood een jeugd kan maken.

En nu flikt hij het weer:
Where are we now ?

Tjuss !!!

ps, ik heb net even gebeld met David en hem de weg gevraagd. Dit was zijn antwoord:

Never ask where you are, 
Always ask who you are...

daarna werd de verbinding verbroken.





Blogarchief