En ze heet Margriet

Zoals het haar de hele winter al vergaat:
weer is ze gevallen
En alweer ligt ze op de straat

Ze denkt: genoeg is genoeg en stop is stop
dit keer blijf ik mooi liggen ook
en sta ik derhalve niet meer op
Iemand moet me maar komen halen, of maar niet
Mij is het nochtans om het even,
net zo lief lig ik hier namelijk
de rest van mijn leven

Een Winterkoninkje ziet haar
en fluit iets van een lied

Het meisje hoort hem wel
En voelt wat hij ermee bedoelt
Maar begrijpen doet ze hem niet