hopla

Ik liep naar school, in mijn hand hield ik een prachtige vochtige hoop strooizout. Wit met een mooie roze-gele streep erdoor.
Vanuit mijn ooghoek zag ik een blond meisje uit een hogere klas aankomen.
Toen ze zo ongeveer op gelijke hoogte met mij was wierp ik met een vrolijke kreet de zojuist door mij gewonnen schat in mijn gezicht.
’Wat een leuke gekkerd’ zou ze denken.
Ik kon niet zien hoe haar reactie was.
Ik kon niets meer zien.
Wel kon ik voelen dat strooizout, in ogen mond en neus, zeer geschikt is voor het doen ervaren van, wat met recht, een pijnlijk moment genoemd mag worden.